Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2009

Πρωτόγονη ορμή


Σου γράφω σ’ αγαπώ

κι αισθάνομαι

κείνη τη πρωτόγονη ορμή

όπως το αίμα χτυπάει στην αρτηρία

το ανελέητο της ζωής

και το υπέροχό της

το κραυγάζω

το δονούν όλα μου τα εσώψυχα

όπως στα μάτια

στους πόρους του είναι μου

σπαρταράει όλη η αθανασία

από τ’ αγγίγματά σου..

κι έρχεται στα δάχτυλα μεγάλο

πλατύ

ολόκληρο

και απορώ

που έχω το θράσος

την αποκοτιά

να εγγράψω

το άπειρο

σ’ ένα χαρτί…


Κι όμως

ερωτευμένος είμαι

και το κάνω…


(στην Ε...)

6 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Τι υπέροχα δυνατό!
Ποσο πολυ το ενιωσα...
Εκπληκτικό Νημερτή.
Τα λογια των αλλων ειναι περιττα.
Θα προτιμησω τη σιωπή

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Νimertis είπε...

ευχαριστώ πολύ Μαρία... καλησπέρα...

goofyMAGOUFH είπε...

Όρμα, λοιπόν,
σ' αυτή την πρωτόγονη πυρά
με κείνη τη μεγαλειώδη θρασύτητα
του άπειρου ερωτευμένου...
που δεν απορεί
δεν σκέφτεται
δεν εγγράφει...
παρά μόνο αισθάνεται
δονείται
ζει...

ΝΑΤΑΣΑ είπε...

"που έχω το θράσος
την αποκοτιά
να εγγράψω
το άπειρο
σ’ ένα χαρτί…"

Και τα καταφέρνεις πολύ επιδέξια με μια ανάσα να καταγράψεις το άπειρο και το άπιασστο του συναισθήματος ..καταλυτική γραφή..του "σ' αγαπώ" η φλέβα ωρύεται διαβάζοντάς το!

Νimertis είπε...

μονάχα ο ερωτευμένος έχει τούτη την αποκοτιά, δεν αληθεύει Νατάσα;