Επικοίτιο άσμα
Προχώρησε δειλά η ψυχή μου
Στις όχθες της δικής σου
Κι έμοιαζες με λαμπερό ποτάμι
Που κατεβαίνει από΄να αρχαίο βουνό
Μυστικά και αθέατα
Δροσίζοντας
Δίνοντας ζωή
Σε κάθε τι ολόγυρα
Κι έσκυψε το είναι μου
Να πιει απ΄το δικό σου
Αθανασία να τρυγήσει
Απ’τη δική σου
Κι είχες τα χρώματα
Κι είχες τις μελωδίες
Κι είχες τις μυρωδιές
Και τις ανάσες
Της αγάπης μας…
Τόσο η ψυχή μου δονήθηκε
Τόσο το είναι μου σκίρτησε
Που το ιερότερο άσμα της Δημιουργίας
Απλώθηκε σαν μπέρτα υπέροχη
Στ’ακροδάχτυλα του Απείρου
Μας έντυσε ηδονικά
Και γίναμε ένα…
Σεπ 2009
16 σχόλια:
καλημερα!!καθε φορα που σε επισκεπτομαι φευγω παντα γεματη με πολλα πολλα συναισθηματα!!!σε ευχαριστω!!!!
"Κι έσκυψε το είναι μου
Να πιει απ΄το δικό σου"
Νημερτή, κατάλαβες τη μουσική με την οποία έντυσες αυτές τις Λέξεις, και την εικόνα τους και την προοπτική και την Ψυχή τους;;
Εμένα μου έκανε αντίλαλο..κι έχω μαζί μου τον απόηχο..
Ποιητή δεν έχω λόγια
Πραγματικά ποιητικό …
Το διαβάζω
το κάνω δικο μου
το αποθηκεύω στο σκληρό και εν ανάγκη θα το εκτυπώσω κιόλας
αυτό που έγραψες είναι αυτό που λέμε και ονομάζουμε ερωτά .
Στων ερώτα χάνεσαι και γίνεσαι ένα
Καταπληκτικό
"Και το ένα τουτο δεν υπάρχει"
...αλλά να που ο ποιητής μας βοηθάει να το ψηλαφίσουμε...
Σ' ευχαριστούμε Nimertis.
καλησπέρα Λένα... είναι πολύ όμορφο αυτό που μου έγραψες... να σαι καλά!
φίλε Δημήτρη, είναι μια βαθμίδα σ'αυτό που αισθάνομαι εγώ ως διύπαρξη και ανιχνεύω πολλά χρόνια τώρα μέσα από όσα ζω και γράφω... σ'ευχαριστώ...
Δημήτρη, φίλε μου!!! Πολύ χαίρομαι που ανταμώνουμε ξανά!!! σου εύχομαι από καρδιάς ένα συναρπαστικό φθινόπωρο γεμάτο ενδιαφέροντα πράγματα...
Για τη Δημιουργία του ενός
ιερές οι ρίμες σου, Ποιητή μου!!!
Την αγάπη μου, φίλε μου!!!
"Κι έσκυψε το είναι μου
Να πιει απ΄το δικό σου"
Βρίσκω πολύ Δυνατούς αυτούς του Στίχους και συμπυκνώνω Εδώ τα πάντα..
Καλό ξημέρωμα
Δοκίμασε τώρα τη ροή της. Έχω δει θάλασσες - μεγάλες λίμνες - να αποξηραίνονται. Διαφύλαξε τη στιγμή σου και δοκίμασε τη ροή τώρα που δροσερή κυλάει ακόμη μέσα στα χέρια σου.
Πυρφόρα μου υπέροχη!!! η σκέψη μου και η ματιά μου σε σένα αδελφή μου!!! όμορφη Κυριακή να έχεις...
αυτό είναι και το επικοίτιο άσμα Ρεγγίνα... δεν λάθεψες... καλή και εμπνευσμένη μέρα να έχεις!!
Είναι η αδυναμία μου στη ροή που με έφερε πάλι εδώ..
Μία στάλα ζήτησα μόνο..
και ξέρω με τα κάτοπτρα της Ψυχήςμου μπορώ να τη μετουσιώσω σε θάλασσα...
Αυτή η πλημμυρίδα συναισθηματικής ροής με παρασύρει... ακόμηκι όταν περιγράφει απλά ενα στιγμιότυπο μιας ολοκληρης ζωής..
Εγω μπορώ να "δω" ολόκληρη την ταινία...
Υπεροχο... πραγματικά τόσο υπέροχο....
Κάθομαι και διαβάζω το ποίημα, μα φοβάμαι να πω μία λέξη. Η αρμονία του δείχνει ευαίσθητη και είπα ήδη πολλά.
Ναι Κάκια μου, το πιστεύω ότι εσύ μπορείς να δεις ολόκληρη τη ταινία... ένα Δευτεριάτικο φιλί σου στέλνω!
Φόβε καλημέρα... τα είπες όλα νομίζω!!!
Αθανασία
Δημιουργία
Ενα
με συντάραξες!
καλησπέρα Νέλλυ... σ'ευχαριστώ...
Τρεχούμενο νερό η αγάπη, Νημερτή. . .
και ποιητικά μιλώντας Γκούφη μου, το νερό που αποληθαργεί και ανασταίνει... το νερό της αθανασίας... πρακτικά μιλώντας πάλι... [αλλά ποιος θέλει να μιλήσει πρακτικά;]
Δημοσίευση σχολίου