Κύτταρα
Περπατούσα
στην ακρογιαλιά
με τα μελλοντόμορφα ρόδα
η θάλασσα πηχτή
παγωμένη
ακίνητη
αφιλόξενη σκέφτηκα…
κάτω απ’τα πέλματά μου
τα ίχνη όλων των ανθρώπων
πάνω μου
χιλιάδες ουρανοί
άλλοι νιογέννητοι
άλλοι έφηβοι και ζωηροί
να εκτείνονται με έπαρση
σε όλες τις διαστάσεις
κι άλλοι γέροντες πια
υπερήλικες
που ξεψυχούσαν εκπνέοντας
βροχές από αίμα και θειάφι…
άκουγα τους ήχους των ψυχών
μακριά
απόστατους
και τρομερούς
το Άπειρο είχε ορμήξει
και με κατανάλωνε
τα κύτταρά μου
ορφάνευαν
κι έδιωχναν από πάνω τους
περίσσεια αιωνιότητας
που έπεφτε
σα ρούχο άχρηστο
στ’αχνάρια των ανθρώπων
από τα βάθη του ορίζοντα
άκουγα ρόγχους
από θνήσκοντες θεούς
σα θύελλα ξεσπούσε στ’αυτιά μου
μια αλλόκοτη σκόνη από ηχομορφές
που έλιωνε στο σώμα μου
γινόταν σωματίδια χρόνου
κι έντυνε σεντόνι σάρκωσης
τα ίχνη των ανθρώπων…
που είσαι; είπα
κι είδα τα γράμματα
να σχηματίζονται για λίγο
στην επιφάνεια της θάλασσας
κι ύστερα ν’αφανίζονται
σφίχτηκε η καρδιά μου
πονούσα
το στερέωμα γεννιόταν και πέθαινε
κάθε στιγμή
το μόνο αμετάβλητο
το πρόσωπό μου
πεισματικά αρνιόταν
να εγκαταλείψει το ανάγλυφό του…
κι ύστερα είδα
σα νύχτιο σέλας
στους φρενιασμένους ουρανούς
εκείνο το χαμόγελο
που μου είχες δωρίσει
όταν πρωτανταμώσαμε
πέταξα στη θάλασσα
τους δυο μου πνεύμονες
και το βλέμμα της Γνώσης των Πραγμάτων
κι έκανα το επόμενό μου βήμα
στο Υπέροχό σου…
δεκ2010
15 σχόλια:
Βήμα γκρεμού. Επόμενο και τελευταίο καθώς ξεφεύγει από όσα ήξερες και ξαναμαθαίνει τα παντα από την αρχή. Πόση τόλμη θέλει αυτο αλήθεια;
τα μελλοντόμορφα ρόδα
τα ρόδα τα μαύρα πετρώσανε
στων πελμάτων σου τα βήματα
στο αιμάτινο βλέμμα σου
οι ουρανοί όλοι χάσανε
χρώματα διαστάσεις βροχές
τα κύτταρά σου προστάτεψε
από το άπειρο των ψυχών ταξίδι
εδώ είμαι, σου είπα
γράμμα στέλνω στη θάλασσα
έχει κρυμμένο ένα χαμόγελο
της Γνώσης ένα βλέμμα βαθύ
και έναν κήπο υπέροχο
για να τον ταξιδέψεις
εδώ είμαι, σου είπα…
στης γνώσης τα μονοπάτια
δεν ψάχνω να βρω
το άρρητο
γιατί μόνο
σε σένα βρίσκεται
κι εκεί
ταξιδεύει το βλέμμα
κι εκεί πονάει η καρδιά
κι εκεί σταματάει η ανάσα
κι εδώ είμαι
μα εσύ δεν ακούς πια
καλό βράδυ Νημερτή
Σαν Ταξίδι μεταφοράς
από τη Ζωή στην Αιωνιότητα.
Σε νιώθω να σκορπίζεσαι και να εισχωρείς στη ρωγμή του Κενού που βρίθει από άστεγα Όνειρα Ποιητών..
Κάθε σου κυτταρική διάσπαση
έναν πολλαπλασιασμό γεννά
και με συλλαβές διαδοχής
υπάρχεις παντού
μέσα στο Σύμπαν που ενοποιείται
στο Δικό σου Ουρανό,
σαν Προβολή της Φαντασίας
που από παιδί φλέρταρες
και τελικά ερωτεύτηκες παράφορα
ένα βήμα πριν
τον Ολοκληρωτικό σου αφανισμό...
τότε που έπαψες να είσαι Εσύ
και έγινες το Σύμπαν που υμνούν οι Ποιητές....
φιλι....συμπαντικο....
σωστά λες τόλμη Γουίκα... διότι ενώ μεν το θάρρος χαρακτηρίζει την ικανότητα αντιμετώπισης και την ανθεκτικότητα, η τόλμη αποτυπώνει την βούληση για την υπέρβαση... εδώ βέβαια η υπέρβαση έχει ήδη συντελεστεί...όμως, το βήμα γκρεμού είναι με μια έννοια και το βήμα απελευθέρωσης... σ'ευχαριστώ!
είναι υπέροχος αυτός ο κήπος... και δεν ξέρω αν χωρούν ερωτηματικά... το εδώ είμαι δεν χωρά ερωτηματικά... την αγάπη μου Βικ...
το άρρητο... σε σένα βρίσκεται...
το σέβομαι όπως το έγραψες... το ένιωσα θέλω να πω... να σαι καλά Σιλένα μου!
Ναι Κάκια μου, από παιδί το φλέρταρα... και από παιδί ένιωσα να... με φλερτάρει...
πόσο περίεργη η έλξη του Απείρου...
πόσο μεθυστική η επαφή του...
και πόσο επικίνδυνη!
σε φιλώ γλυκά ψυχή!!!
Καλή και Δημιουργική χρονιά σου εύχομαι από ψυχής..
Τα παλιά βιβλία κλείσανε και πετάχτηκαν στην ανταριασμένη θάλασσα
της ανθρωπότητας και της θολής ανθρώπινης γνώσης.
Νέα βιβλία ανοίγουν πιο καθάρια και πιο απτά κι η "γνώση" νέους ορίζοντες θα θέσει ,φτάνει να μη μας τρομάξει η έντασή και το βάθος της!!
Καλώς όρισες νημερτη...
και σε σένα φίλε Γιώργο εύχομαι εμπνεύσεις και δημιουργικότητα... συνέχισε την εξαιρετική δουλειά που κάνεις!
σ'ευχαριστώ Καπετάνιε... τι ωραία να σε καλωσορίζουν... νομίζω ότι το πιο ζεστό συναίσθημα για τη ψυχή είναι το καλωσόρισμα!!! ευχαριστώ!!!
Στο νύχτιο σέλας να κατοικούν τα όνειρά σου στοχαστή μου
Δημιουργικό και φωτεινό το 2011
φιλιά πολλά
"κι έκανα το επόμενό μου βήμα
στο Υπέροχό σου…"
...απειρο; ...χάος; ...σύμπαν;
Όπως και να΄ ναι, έχεις ένα μοναδικό τρόπο να συνεπαίρνεις Νημερτή.!.
Ευχές σε χιλιάδες χρώματα, για ένα 2011 χωρίς σκιές, μόνο με φως!!
τι όμορφη ευχή ήταν αυτή Ελένη...
σ'ευχαριστώ...
σου αντεύχομαι το 2011 να φέρει εκείνο που θέλεις και επιθυμείς και θεωρείς μείζον στη ζωή σου...
σε φιλώ!
nameliart... εσύ με έχεις... αρπάξει κυριολεκτικά με τις δημιουργίες σου... μπαίνω καμιά φορά, απλά θαυμάζω κάποια και βγαίνω πάλι... το όμορφο δεν είναι για χόρταση... θέλει το μέτρο του!!!
ειλικρινά χαίρομαι που ανταμώσαμε! μια φωτεινή χρονιά εύχομαι κι εγώ... με χρώματα, με διαστάσεις, με ταξίδια αλλά και ταξιδέματα...
και υπέροχες εμπνεύσεις!
Νημερτή μου
σου εύχομαι από καρδιάς η καινούργια χρονιά να είναι γεμάτη από στιγμές έμπνευσης και δημιουργίας ...αγάπη,υγεία και ευτυχία !!!!!
ξέρω χάθηκα αλλά θα επανέλθω σύντομα ...
γιατί πάντα ένας στίχος θα με καλεί στις κάμαρες του ονείρου να περπατήσω
και εδώ μέσα βρήκα πολλούς τέτοιους στίχους φίλε μου ...
πολλά φιλιά
από την Μακεδονία
Βάσω μου αγαπημένη και πολύ ξεχωριστή μου φίλη,
δεν χαθήκαμε... εδώ είμαστε... διαβάζουμε, γράφουμε, υπάρχουμε...
το 2010 σου έφερε την έκδοση του βιβλίου σου... μια εμπειρία μοναδική...
θέλω να σου ευχηθώ ένα ακόμη ομορφότερο 2011... να χαρείς τους κόπους της πνευματικής σου εργασίας... έτσι όπως εσύ το θέλεις...
το αξίζεις!
Δημοσίευση σχολίου