Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010


Cesset superstitio, sacrificiorum aboleatur insania…
[Ας σταματήσει η ψευδής πίστη
και ας καταργηθεί η τρέλα των θυσιών…]

Codex Theodosius XVI, [10,2...] - 341μ.Χ.




Pagano superstitio crimen publicum

«Επειδή τινες εύρηνται
τη των ανοσίων και μυσαρών Ελλήνων
κατεχόμενοι πλάνη…»

Ο Ιεροφάντης σήκωσε
το γερασμένο βλέμμα του
στον ουρανό
τρεμάμενες λέξεις
παιδιά θανάτου κιόλας
βγαίναν στο φως της μέρας
έπεα πτερόεντα…

‘που ενοικείτε πια
αν μας εγκαταλείψατε;
αν από τα ιερά σας απέχετε
αν στις καρδιές μας
αρνείστε πια
να εδράζεστε;
Απέπτη θλίψις
και κει που είστε
μακάριοι όντες
θ’ ανταμώσουμε…’

και λίγο πριν
σβήσει για πάντα
το ιερό πυρ
στον πανάρχαιο βωμό
το δηλητήριο γεύτηκε
που είχε αποσώσει ο Σωκράτης
χίλια χρόνια πριν
για τους αδελφούς της Αλύσου
να μην ακούσει
βαρβαρικές ιαχές
το τελεστήριο να ρυπαίνουν
να μολύνουν το είναι του
και μελανειμονούντων το μαχαίρι
να μην του σκοτεινιάσει
τον ήλιο…

σπαρτάρισαν τα μέλη
ελαφρά μειδίασαν τα χείλη
και η φτερωτή ψυχή
στα Ηλύσια απεδήμησε
των Ηρώων ομοτράπεζη
συγκαθήμενη των φιλοσόφων
των αθανάτων όντων λατρευτή…

‘Το Εν
Το Άχρονο
Το Αδιάστατο
μας γέννησε από τις φτερούγες της Νύχτας
ήρθαμε
δειλοί
σαρκωμένοι το Όλο
πώς να το ξέρουμε
άνθρωποι
γιοι ανθρώπων
εντούτοις ήρθαμε
να περπατήσουμε σε μια κουκίδα γης
να ψηλαφήσουμε το άπειρο
με τα μικρά μας χέρια
και δεν αντέξαμε
να πεθαίνουμε διαρκώς
στης άγνοιας την άβυσσο…

…δεν αρνηθήκαμε το σώμα
δεν αφυδατώσαμε το πνεύμα
δεν στερηθήκαμε τους ωκεανούς
για μια σταλιά ησυχίας
στο διψασμένο στόμα
έχουμε βλέμμα
έχουμε αίμα
σάρκα έχει και η ψυχή
και γραπώνεται στο τώρα
σπουδάζουμε διαρκώς
του ανθρώπου το φθαρτό
του βροτού το εφήμερο
της μητέρας φύσης
το μέγιστο κάλλος
της Νέμεσης
το σκληρό μαχαίρι
της Αδράστειας
το λευκό χαμόγελο
και της Ανάγκης
το απέριττο δραν…

…Μητέρα Μεγάλη
Κόρη αγαπημένη
Χρυσό μου Ρόδο
δεκαεξαπέταλο
αν με ακούει κάποιος
από των όλβιων τα δώματα
ας κόψει με το δρέπανο
τον μίσχο του είναι μου
και ας με παραδώσει στην αχλύ του χρόνου
να κυκλωθώ ειρηνικά
από όλα που αγάπησα
ν’αναχωρήσω
ευγενικά
εναγκαλισμένος
το Ιερό Μηδέν
που με περιέχει…

αγαπώντας ήρθα
αγαπώντας φεύγω…’


Στον Ιλάριο
τελευταίο (; )εν Ελευσίνι ιεροφάντη
των ιερών Μυστηρίων της Κόρης

6 σχόλια:

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

Κονξ Ομ Πανξ

αγαπώντας...

~reflection~ είπε...

Ερωτευμενο το Ιερό Μηδεν..
εναγκαλιασμός με τον Δίδυμο Εαυτό του στο Καθρεφτισμα της Αυτογνωσίας,
σχημάτισε το Απειρο...

Σύμβολο σπείρας ελισσόμενης
πάνω σε κάθε Αρχη που Ταυτίζεται με το Τελος...
σε διχως Τελος Διαδρομών και με απόπειρες κατεργασίας μυστικής
να σκάψουμε το Χωρο
να δωσουμε σχήμα στο Ασχημάτιστο,
καθως εκεινο με περιέργειας ρωγμή
σχηματίζει το Είναι μας
μεσα από διαδοχικές αναζητήσεις
φωτός....ορυκτού Ψυχής και καθαρότητας Ορισμών....

Πως να μη χάσω μεσα στις Λεξεις
τα πρωτογενή νοήματα του Κόσμου,
όταν όλες είναι τοσο λασπωμένες από Αυθαιρεσία, Υποκειμενικότητα, Ε;yπλαστο Σχηματισμό??...

Ξεχασε πως είσαι Ποιητης...
να ξεχάσω πως είμαι Αναγνώστης...

Πάψε να γράφεις από την Οπτική Γωνια όπου γεννηθηκες...
Να παψω να διαβάζω με τις προσωπικές μου εσωτερικές μεταφρασεις...

τι θα μεινει??....

το ΕΝΑ....
θα γραφει εκεινο μεσα από το Χερι σου...
Θα διαβαζει εκεινο μεσα από το βλεμμα μου...

και να δεις...

μαγικα..
πολύ μαγικα..
ολα τα Ασχηματιστα νοήματα θα αποκτήσουν Σχημα...

μεχρι και άρωμα θα αναδύεται από τις Λεξεις...

γιατι και εκεινες κομματι θα είναι του Ατοφιου ...

Πολύτιμη Φιλοσοφική Λίθος
που μεταμορφωνει καuεtι στο ΕΝΑ που τοσο καιρό ξοδεύουμε για να το προσεγγίσουμε
κι όλο απομακρυνόμαστε......

Πόσους λαβυρίνθους γεννάνε οι Διασταυρώσεις της Σκέψης?...

Τελικά, μήπως να μην σκεφτόμαστε πολύ?...

μήπως στο μονοδιάστατο είναι κρυμμενες ΟΛΕΣ οι διαστασεις?.....

φιλι.....παιδικής απορίας... παντα....

Καπετάνισσα είπε...

Τι μεγαλείο!

Αγαπώντας ήρθα
Αγαπώντας φεύγω...

Μου αρκεί!

ΤΑ φιλιά μας!

Wicca είπε...

Πεθαίνουμε διαρκώς, όμως μάθαμε να συνδέουμε τον κάθε θάνατο με μία μικρή ανάσταση. Μέσα σε κάθε νέα ευκαιρία για ζωή, πιο όμορφοι γεννιόμαστε και νομιζω το νιώθει ο ποιητής.

Νimertis είπε...

Λύχνε, καλημέρα... (δεν σχολιάζω περαιτέρω γιατί θα πρέπει να... σε μαλώσω!)

αυτη τη φιλοσοφική λίθο αναζητώντας, έπεσαν όλοι οι υπόλοιποι πάνω μου... σ'ευχαριστώ Κάκια μου για όσα έγραψες... πάντα γενναιόδωρη...

~reflection~ είπε...

Ο φόβος φυλάει τα έρμα!...

μα...
τι ψάχνουμε?...
Προστασία ή Αντοχή?...