Και…
Δεν χωράει στη χούφτα μου
ολόκληρος ο ποταμός σου
κι όμως
σου έκλεψα εκείνη τη μικρή σταγόνα
που ξέφυγε απ΄τα μάτια σου
και ορθώνω ανάστημα ο θρασύς
πως θα σε κρατήσω ακέραιη
Αν σώζεται ο άνθρωπος
Κάποτε
κάποια στιγμή αν ο λυγμός του
μπορεί να γίνει δροσερή βροχή
και ο ήλιος δεν σπαταλιέται
σε άρρωστες σκιές
στα δάχτυλά μου η μικρή αυτή σταγόνα
θα’χει απορροφήσει όλο το φως
και θα μου μιλάει για σένα
στον έσχατο ύφαλο
των τελευταίων ανθρώπων
τις ώρες που το χτες
θα βγάζει με αίμα και σάρκα
τ’αγκίστρια του από πάνω μου
θα’χω ό,τι χρειάζομαι
να ξεκινήσω απ΄την αρχή
ένα χαμόγελό σου
και…
Αυγ2011
11 σχόλια:
...και...
γείτονες θα γίνουμε με τους Θεούς
κι ας είναι μικρή η Σπηλιά μας
κι ας ΜΗΝ πιστεύει κανείς σε μας
αρκεί που ο Ένας στον Άλλο θυσιάζεται...
...και...
απόμακροι θα μείνουμε από τον Πανικό των Ανθρώπων
παράξενοι γραφικοί Ποιητές
που το ανεπαίσθητο μας κεντρίζει
και το ζωγραφίζουμε σα θάλασσα
στη χούφτα μας
και γυμνοί κολυμπάμε ως τον Πνιγμό....
...και...
καταργόντας τις αυταπάτες
πάψαμε επιτέλους τους φλύαρους καταρράχτες της Φιλοσοφίας
και ανοίξαμε σαν Ρόδι το κοχύλι της Ζωής....
Βρέχει από χθες
δεν ξερω τι...
νιώθω συναίσθημα γαρνιρισμένο με Ιερή Σιωπή ενός Χαμόγελου...
εκείνου που δύναται οντως να ορίσει Νεα Απαρχή των Παντων....
ΦΙΛΙ....σταγόνα....
Βρέχει από χθες
δεν ξερω τι...
νιώθω συναίσθημα γαρνιρισμένο με Ιερή Σιωπή ενός Χαμόγελου...
καμιά φορά, τα σχόλια επί των... σχολίων είναι περιττά...
ίσως όταν βρέχει... αλήθεια...
σε φιλώ κι εγώ...
Oλα αυτά μέσα σε μια μικρή σταγόνα!
:)
Τα ΚΑΙ απειρααα!
ναι φίλε μου Δημήτρη... το άπειρο σε μια μικρή σταγόνα...
φίλε μου είμαι στο βουνο, και μόλις που προλαβαίνω να σε χαιρετίσω αδελφικα, λόγω μη σύνδεσης
μόνο που διάβασα "χαμόγελο" μου'ρθε στα χείλη μου ταυτόχρονα !!! να τέτοιες νότες αισιοδοξίας ..
μια ζωή την κάνουν χίλιες ζωές..
Αδελφέ μου Ιωάννη, εύχομαι να περνάς όμορφα! Θα τα πούμε και πάλι! Σε φιλώ!
Σου χαμογελώ κι εγώ Άλεξ... και σε φιλώ!
Φίλε μου δυστυχώς επέστρεψα..για λίγο ελπίζω
Η σταγόνα σου είναι καφτή, κι αν δροσίζει αυτό κρύβει μόνο για λίγο την "δηλητηριώδη-φαρμακική" φύση της.
"θα΄χει απορροφήσει όλο το φώς"..
"στον έσχατο ύφαλο"
πρίν το αχανές του ωκεανού;
ενός ωκεανού που μάλλον είναι σαν αυτον που φαντάζονταν παλιά, χωρίς τέλος..χωρίς άκρη.
Όταν "σώζεται ο άνθρωπος" μεταστοιχειώνεται σε αυτή την μικρή κληρονομιά, που κοιτά όμως στο μέλλον, ένα μέλλον που μας απαγκιστώνει απο τ'αγκίστρια του παρελθόντος, όπως λές..
Όμως τι παράξενο..αυτό μπορεί να γίνει μόνο με αυτόν τον μικρό σπόρο-σταγόνα..και φαρμάκι θα΄λεγα αν μου επιτρέπεις την υπερερμηνεία..απο το παρελθόν.
Σε χαιρετώ φίλε μου αδελφικά
Καλωσόρισες αγαπημένε μου φίλε... έστω και ως απόδραση, ήταν ελπίζω μια ευεργετική 'παύση'...
μου άρεσε πολύ που χρησιμοποίησες τη λέξη 'μεταστοιχειώνεται'... μεγάλο το θέμα... όμως, σιγά σιγά, έχουμε προσεγγίσει τόσα και τόσο δύσκολα θέματα...
καλό φθινόπωρο να έχεις... τώρα θα τα λέμε πιο συχνά...
Καλωσόρισες αγαπημένε μου φίλε... έστω και ως απόδραση, ήταν ελπίζω μια ευεργετική 'παύση'...
μου άρεσε πολύ που χρησιμοποίησες τη λέξη 'μεταστοιχειώνεται'... μεγάλο το θέμα... όμως, σιγά σιγά, έχουμε προσεγγίσει τόσα και τόσο δύσκολα θέματα...
καλό φθινόπωρο να έχεις... τώρα θα τα λέμε πιο συχνά...
Δημοσίευση σχολίου