Πέμπτη 5 Ιουλίου 2012



Μορικόνε

Άκουγα Μορικόνε
και το είναι μου
έσταζε
τη φυγή σου
δάχτυλα
του χρόνου
φορούν το δαχτυλίδι σου
δείχνουν το φεγγάρι σου…
για μένα
ακόμα αόρατα είναι…


Πάνω στον τοίχο
έχει απομείνει η ανάσα σου
ξέχασες στο σεντόνι
ένα καλοκαιρινό σου βλέμμα
και δεν αντέχω
πια να σκεπαστώ…



Άκουγα Μορικόνε
και πέθαινα
ανοίγω τη παλάμη μου
σου είχα αρπάξει ένα χαμόγελο
και δεν στο δίνω
αν
λέω αν
απόψε αποδράσω
να χαμογελά κάτι επάνω μου…


Πάνω στον τοίχο
έχει σκαρφαλώσει η ζωή μας
φέρε μου το πρωί τσιγάρα
και καφέ
κι ένα ακόμη σ’αγαπώ
για να έχει το κουράγιο
ο ήλιος να ανατείλει πάλι


Ιουλ 09





room with a view


12 σχόλια:

*Φαντομάς. είπε...

για να έχει κουράγιο ο ήλιος να ανατείλει πάλι!.......
έτσι για να γεμίζει και η ψυχή..!πολύ μου άρεσε!

^.^ είπε...

... I probably don't understand the poem fully, but it is beautiful, Nim ... Love, cat.

Νimertis είπε...

καλησπέρα Phantomas... να΄σαι καλά!

Νimertis είπε...

i think you do understand Cat... you have my love...

Ανώνυμος είπε...

αγαπημένε μου Νημερτή, δεν μπόρεσα ν'αντισταθώ, οι λέξεις, τα χρώματα, οι συγκινήσεις, το φως και μια μελωδική μόνον σαν αυτή

πολλά φιλιά και την αγάπη μου

Νimertis είπε...

καλησπέρα Σιλένα μου... πολύ όμορφα τα λόγια σου φίλη μου... σ'ευχαριστω!!

και με την δική μου αγάπη!!

Eriugena είπε...

"για να έχει το κουράγιο ο ήλιος να ανατείλει πάλι..."
Αυτό αρκεί για να δείξει κανείς τον γεωκεντρισμό του έρωτα, αν μου επιτρέπεται η έκφραση. Και ακόμα κι αν κανείς το θεωρήσει άλλη μια "μεταφορά" του ποιητή, θα του απαντούσα πως έχω δεί να μην ανατέλει ο Ήλιος, και ξέρω, όπως όλοι μας τι σημαίνει αυτό...εκτός κι αν νομίζουν κάποιοι πως αυτή η πύρινη σφαίρα έχει καμμια σημασία αν δεν ανατέλει μεσα μας..

Νimertis είπε...

ο γεωκεντρισμός του έρωτα... με απασχόλησε τούτο που έγραψες Ιωάννη μου... προς βαθύτερη επεξεργασία...
σ'ευχαριστώ...

Eυαγγελία είπε...

Αφιερωμενο στο ποιημα σου.

http://www.youtube.com/watch?v=XaAv8dyAAug&feature=related

και ξυπνησα, και ησουν εκει.....μαζι και το Σ'αγαπω, μαζι και τα τσιγαρα με τον καφε....

Γλυκα χαραματα!

Νimertis είπε...

Αοράτη μου... σ'ευχαριστώ πολύ για το link... το χάρηκα... αγαπημένος πάντα ο Μορικόνε...
Σε φιλώ!

G. είπε...

Mε το σαγαπώ ανατέλλει ο ήλιος ...τότε έγω ζω πάντα στο σκοτάδι..
και χωρίς αυτό..δε θα αγάπουσα δεν είναι η αγάπη προς κατανάλωση δεν υπάρχει παρά μόνον εκεί..Στις εσχατιές του σύμπαντος..Στους κρυστάλλινους θυρεούς της ..

Νimertis είπε...

κι όμως Γκουίν... ένα 'σ'αγαπώ' κάνει τον ήλιο να ανατέλλει ξανά... σε φιλώ...