Κορδόνι
Το μαύρο κορδόνι
Έγινε λευκό
σχοινί
Με τύλιξε
γύρω απ’το λαιμό
Και στον
επιθανάτιο ρόγχο
Είδα τον
κόσμο
Όπως αληθινά
είναι
Είδα χέρια
αποσαρκωμένα
Αιδοία και
πέη ματωμένα
Είδα υγιείς
λερωμένους με ζωή
Και
αρρώστους πρησμένους
Απ’το
σφρίγος του θανάτου
Είδα παιδιά
σκελετωμένα
Και
υπέρβαρους φιλάνθρωπους
Να στάζουν
λίπος και δάνειο οίκτο
Είδα
ανθρώπους λουσμένους στο φως του έρωτα
Και είδα πως
τούτο το φως
Ήταν γεμάτο
και φλύκταινες και πύο
Το μαύρο περιλαίμιο
Έγινε άσπρη
λαιμαριά
Με τύλιξε
ακόμη πιο σφιχτά
Καθώς ακόμη
όλα δεν τα είδα
Γέροντες
είδα που εκπόρνευαν τη σοφία τους
Και νέους
που εκπόρνευαν το σώμα τους
Είδα
χαμαιλέοντες με μορφή ανθρώπου
Και αγνούς
σακάτηδες που σέρνονταν κοντά μου
Κοπέλες δρόσινες
Να ξεπουλιούνται
για μια κίβδηλη ζωή
Και αγόρια
που λάτρεψε ο ήλιος
Να σκάβουν
το σκοτάδι
Με τα ωραία
τους δάχτυλα
Μάτια
βγαλμένα
είδα
Από τυφλούς
Που
σιχάθηκαν να βλέπουν
Και σαν τον
Ωριγένη
Ευνούχους
που λάτρεψαν
Την αναπηρία
τους
Πονούσα
Σχιζόταν η
καρδιά μου
Και η μαύρη ζώνη
Έγινε λευκή
φωτιά
Και λίγο
πριν με αναλώσει ηδονικά
Είδα κι
εμένα
Να
περιφέρομαι
Σα να μην
συμβαίνει τίποτα
Ανάμεσά
τους…
Σεπ 2009
Inverted World
10 σχόλια:
Πλήρες εικόνων.
Πολύ δυνατό κείμενο..!
Καλή σου μέρα!
καλημέρα voulaki... σ'ευχαριστώ...
Η περιφορά, "σαν να μην συμβαίνει τίποτα, ανάμεσά τους", είναι το τέλος του ποιήματος που δίνει νόημα σε όλο το υπόλοπο-για μένα πάντα!- αφού τελικά η εικόνα μιας ολόκληρης ζωής γεμάτης απο σκοτο-φωτεινές πτυχές, χωράει στα πόδια ενός περιπατητή της. Ίσως να φαίνεται αδιάφορος, στους θεατές του, αλλά αυτός βλέπει μέσα τους πριν ακόμα καταλάβουν ότι τους παρατηρεί, αν αυτό λέγεται παρατήρηση. Μάλλον δεν είναι παρατήρηση, αφού γίνεται από τη θέση του γκρεμού, που έλεγες αλλού. Μάλλον μόνον σε τέτοια θέση, παράδοξα έντονη και ήρεμη μαζί μπορεί κανείς να ξεπεράσει την απλή παρατήρηση..Θα πεί κανείς, πως ένας άνθρωπος με τόση "έντονη" άρνηση, μήπως τα βλέπει "μαύρα"....μπά! έτσι είναι οι άνθρωποι
Εδώ σκέφτηκα πως ταιριάζει το παρακάτω¨
"Δεν λυγάνε τα ξεράδια και πονάνε τα ρημάδια
κούτσα μια και κούτσα δυο στης ζωής το ΡΗΜΑΔΙΟ"
Ξύπνησα και μονομιάς ήρθε ανάποδα ο ντουνιάς!
Νιμερτή μου, καλό απόβραδο!
ακριβώς λοιπόν στο 'φρύδι' του γκρεμού, καθώς λένε και οι Τοπογράφοι, εκεί που τελειώνει η πρόφαση και αρχίζει η αληθινή δράση, έρχεται και η πραγματική όραση... όχι με τις αισθήσεις αλλά με το είναι... θα μου πεις, αυτά είναι αρκετά να 'αλλοιώσουν' το συνειδησιακό περιεχόμενο ή μένουν απλά στην επιφάνεια ενός ηθικισμού σε... καλοκαιρινές εκπτώσεις; αισθάνομαι ότι οι μεταβολές, ακόμα κι αν δεν έχουν το ακαριαίο αποτέλεσμα του Ζεν, συμβαίνουν... το κοίταγμα στο 'αλλιώς' επιφέρει μια βαθιά και όμως αποφασιστική ρηγμάτωση... το 'σημείο συναρμολόγησης' αλλάζει θέση, καθώς θα μας έλεγε και ο Δον Χουάν... και τότε...
όλα είναι δυνατά!
να΄σαι καλά φίλε μου...
καλησπέρα αοράτη μου...
... my coputer will not translate completely what the poem says, so I'm afraid to respond ... sending you my love anyway ... always, Nim ... Love, always, cat.
thank you Cat for your words... love is what matters... you have my love too... and a kiss!
Βγαίνεις από τις Οθόνες...
Βγαίνεις από τις κόγχες των ματιών...
Βγαίνεις από τις Σελίδες...
Βγαίνεις ΕΞΩ και κοιτάς τα Εντός του Κόσμου με μικροσκόπιο αβάσταχτης εστίασης πάνω στην Πληγή,
καθώς το Θαύμα ακόμη διαφεύγει της παρατήρησης,
ίσως γιατί είναι το Αόρατο των Αοράτων Σώμα που δεν βρήκε σύγχρονο Έδαφος να αυτοκαλλιεργηθεί......
μήπως είχε δίκιο ο Πλάτωνας τελικά Κάκια μου; μήπως ζούμε όλοι στην σπηλιά; και όταν βγούμε το θέαμα είναι πάνω από τις δυνάμεις μας;
σ'ευχαριστώ πολύ ψυχή μου για όσα μου γράφεις...
Δημοσίευση σχολίου