Αν δεν έχεις τίποτε πιο... δυνατό να κάνεις
κάτι που να ταιριάζει με την μακρά παράδοση
της ριψοκίνδυνης φύσης σου
και θέλεις μια άλλη πρόκληση να βιώσεις
έτσι
γιατί ένα κείμενο μπροστά σου
είναι ένας χάρτης του παγκόσμιου ανθρώπου
τότε…
Φαντάσου τις συλλαβές
πως είναι αρθρώσεις πρησμένες
από τα άλατα της αδήριτης Ανάγκης
πριν τούτη εκπέσει στα πεδία της σάρκας
και λιμπιστεί το ‘νόστιμον ήμαρ’
της λεηλατημένης Ιθάκης…
Φαντάσου τις λέξεις
πως είναι δάχτυλα επιθετικά, αγριεμένα
θυμωμένα δάχτυλα
θέλουν να βγουν απ’τα δεσμά τους
να ξεσκίσουν τα χαρτιά
να ορθώσουν το ανάστημα
να περπατήσουν στο μυαλό σου
να… σε διαβρώσουν…
Φαντάσου τις προτάσεις
πως είναι άνθρωποι οδηγημένοι στην τρέλα
κάποτε όμορφοι, υγιείς, περήφανοι
σήμερα ξένοι, αδειανοί, λιπόσαρκοι
Φαντάσου όλες αυτές τις παραγράφους
πως είναι οι κοινότητες του μηδενός
και του είναι
σε μια αέναη μάχη φωτός
και σκότους…
Στα ψέματα όμως
γιατί σαν ύστατο χαίρε
φαντάσου κι εσένα
που με απληστία
ή αδιαφορία διαβάζεις
πως είσαι τάχα υπαρκτός
σημαντικός
σπουδαίος
και καθώς λένε
Άνθρωπος ξεχωριστός
Και η ανάσα σου ακόμα
δεν έγινε ρόγχος θανάτου
και βογκητό και σαρκωμένος πόνος…
Υπάρχεις, συνεπώς
αδελφός μου είσαι
παιάνας ξοδεμένος
μα, ακόμη ηρωικός…
Κι έτσι φαντάσου…
Σεπ2011
Experiment
8 σχόλια:
"γιατί σαν ύστατο χαίρε
φαντάσου κι εσένα
που με απληστία
ή αδιαφορία διαβάζεις
πως είσαι τάχα υπαρκτός
σημαντικός
σπουδαίος
και καθώς λένε
Άνθρωπος ξεχωριστός"
Και να αδερφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε
ήσυχα, ήσυχα κι απλά.....
Καλό σου Κυριακό-βραδο, καλή σου βδομάδα!
κι ακόμα έχουμε δρόμο αοράτη... καλή εβδομάδα και σε σένα φίλη μου...
Σωματοποιημένος λόγος. Ένα σώμα όμως που πάσχει απο έναν τυμπανισμό, φανταζόμενος "συλλαβές πως είναι αρθρώσεις πρησμένες, απο τα άλατα της αδήριτης ανάγκης, πριν τούτη εκπέσει στα πεδία της σάρκας, καξ λιμπιστεί το 'νόστιμον ήμαρ', της λεηλατημένης Ιθάκης". Λόγος που φανερώνει κάτι που συνεχώς ωθείται πρός τα έξω, "δάχτυλα επιθετικά, αγριεμένα, θυμωμένα δάχτυλα, θέλουν να βγούν απ'τα δεσμά τους, να ξεσκίσουν τα χαρτιά, να ορθώσουν ανάστημα, να περπατήσουν στο μυαλό σου, να σε διαβρώσουν.."
Το όλον τελικά, οι προτάσεις, κατεστραμμένοι άνθρωποι, ερείπια ενός άγριου αγώνα. Αλλά και οι παράγραφοι, η αφήγηση, ένα σύστημα απο κοινότητες του μηδενός και του είναι..
Αυτό που παραμένει δυνατό ωστόσο είναι αυτός ο τυμπανισμός, αυτή η αγωνία παρά την σίγουρη ήττα, να υπάρξεις. Δεν υπάρχει εδώ καμμία ερειπιώδης και γαλήνια προβατοσύνη, των ψευδορομαντικών τοπίων των ερειπίων. Ωραία! Πόσο μάλιστα όταν έρχεται στο τέλος η απειλή πρός την ακεραιότητα. Τι ψέμμα αυτή η ακεραιότητα..εγώ που ζω και δουλέυω με ασθενείς, δεν έχω να πω τίποτα. Αλλά είναι και αυτή η έπαρση ένας αγώνας ωστόσο. Ακόμα δεν έγινε ρόγχος θανάτου η ματιά μας. Ακόμα..Ηρωϊκός αγώνας καθημερινών και πασχόντων ανθρώπων. Ένας πραγματικός πόλεμος κρυμμένος στα αυτονόητα. Και μια συνεχιζόμενη παράταση της αγωνίας. Μια το ψέμμα εδώ, αλλά και ο αγώνας, μιά η αλήθεια εκεί, αλλά υπαρκτή ως φαντασία..
αλήθεια, αγαπημένε μου Ιωάννη, μπορεί να μοιάζει ο ποιητικός λόγος με... την ουρική αρθρίτιδα; αναρωτιέται κανείς, αλλά όχι εσύ... γιατί ο λόγος είναι ποιητικός, έτσι κι αλλιώς και δεν αναρωτιέται για τίποτα... μονάχα που στον απολύτως 'υγιή' στοχασμό μας, τον κλινικά αποστειρωμένο και εργαστηρικά ηλεγμένο, ο λόγος δεν έχει αποστολή, είναι σε αφασία... δεν έχει ηρωικό περιεχόμενο, είναι πλαδαρός, αναιμικός, ασήμαντος...
γράφεις...
Ακόμα δεν έγινε ρόγχος θανάτου η ματιά μας. Ακόμα..Ηρωϊκός αγώνας καθημερινών και πασχόντων ανθρώπων. Ένας πραγματικός πόλεμος κρυμμένος στα αυτονόητα. Και μια συνεχιζόμενη παράταση της αγωνίας. Μια το ψέμμα εδώ, αλλά και ο αγώνας, μιά η αλήθεια εκεί, αλλά υπαρκτή ως φαντασία...
γι'αυτό σε νιώθω αδερφό μου... για λέξεις όπως αυτές βαλμένες σ'αυτή τη σειρά, τοποθετημένες στη διάταξη αυτή και με την εσωτερική εντατική κατάσταση που κραυγάζουν...
You chose to live, you chose to go on, you are a hero ... anybody who takes on the challenge of life is a hero ... Love, cat.
anybody who takes on the challenge of life is a hero...
yes my friend Cat... i agree with all my heart... this is the real hero... you have my love too...
Μια ΥπνοΒασία η Ανάγνωση..
Κάποιος κοιμάται Εντός, από καταβολής Κόσμου...
Δεν τόλμησε ούτε η πιο θορυβώδης λέξη να τον ξυπνήσει...
Σήμερα επικαλέστηκες ενσωματώσεις Φωτός και Σκότους μέσα στην κοίτη του Ποιήματος...
Σαλεύουν οι Χειμέριες Νάρκες του Αρχαίου Εαυτού μου
και νιώθω πως παλιώνει κι ο Θάνατος,
χάνοντας Δυνάμεις διαβρωτικής εισβολής σ'αυτο που τόσο καιρό τραγουδάμε ως Ύπαρξη....................
Σαλεύουν οι Χειμέριες Νάρκες του Αρχαίου Εαυτού μου
και νιώθω πως παλιώνει κι ο Θάνατος...
μου θύμισες το Λαβκραφτικό "That is not dead which can eternal lie but
with strange aeons even death may die…"
και αληθινά με ταξιδεύουν πάντα σε ιδιαίτερες περιοχές τα λεγόμενά σου...
έχεις την αγάπη μου Κάκια μου...
Δημοσίευση σχολίου