Απέναντι
Μια
σπουδαία ευκαιρία
να
περάσουμε το ποτάμι
να
πάμε απέναντι
απέναντι
είναι όλα αυτά που ονειρευτήκαμε
απέναντι
είναι όλα εκείνα που φανταστήκαμε
να
περάσουμε τούτο το ποτάμι
το
ποτάμι της θλίψης
το
ποτάμι της ανάγκης…
Μια
μεγάλη ευκαιρία
να δούμε
επιτέλους τον εαυτό μας
πώς
είναι ολόκληρος
πώς
είναι ακέραιος
πώς
είναι «πραγματικά» ο εαυτός μας
όχι
τούτος ο μικρόσωμος που μας φορτώσανε
όχι
τούτος ο αναιμικός που κουβαλάμε
μα ο
άλλος, ο αληθινός
ο
ηρωικός εαυτός μας
απέναντι
στην
απέναντι όχθη…
Μια
σπουδαία ευκαιρία
να
γιορτάσουμε την υπέρβασή μας
επιτέλους
δικαιώθηκε η ζωή μας
και
περιεχόμενο έχει
αυτό
που πάντα πιστεύαμε
μονάχα
ένα εμπόδιο έχει απομείνει
τούτο
το στενό ποτάμι να διαβούμε
δέκα,
είκοσι, σαράντα βήματα
να
γίνουμε ό,τι ήταν να γίνουμε
να
ορθώσουμε το ανάστημά μας
μονάχα
λίγα βήματα
εκατό,
διακόσια, χίλια τόσα…
Μια
τελευταία ευκαιρία
πριν ο
καιρός μας τελειώσει
στην
απέναντι όχθη
ένας
άλλος κόσμος
ένας
άλλος εαυτός
όχι
αυτός εδώ που χρόνια και αιώνες
σαν
αλυσίδα σέρνουμε μαζί μας
όχι
αυτή η άθλια, φτωχή σκιά
η
σκοτεινιά του είναι μας
ένας
άλλος άνθρωπος
ένας
άλλος εαυτός
ναι,
ένας άλλος
ολόφωτος,
αθάνατος εαυτός!
απέναντι
στην
απέναντι όχθη…
07/03/2006
Solos
Mikael Lastra
12 σχόλια:
Μήπως όμως "η στεριά που φάνηκε, χαμό θα μας χαρίσει;"
Σκέφτομαι δηλαδή πως, από την απέναντι όχθη, το μόνο που θα υπάρχει θα είναι ετούτη...ετούτη η όχθη που ήμαστε ήδη!
Σε χαιρετώ φίλε μου..
...γιατί στην ουσία φίλε μου Ανταίε... δεν υπάρχουν όχθες... υπάρχει μια κατασκευή που εξυπηρετεί την απουσία βλέμματος...
κι έτσι ο νους, στον μικρόκοσμό του, στο βασίλειό του, αναπαύει τον εαυτό του...
να'σαι καλά...
Συμφωνώ και με τους δυό σας, αλλά περισσότερο συμφωνώ με το ποίημα, που ορθώνει την "κατασκευη" στο ύψος της αλήθειας που πρέπει να ακολουθήσουμε τη στιγμή εκείνη της μάχης που μας καλεί να διαλέξουμε ανάμεσα σε αξιοπρέπεια και δουλεία.
Και η αλήθεια είναι πως υπάρχει ολόφωτος και ακέραιος εαυτός που υψώνεται τότε ακριβώς που ο εκμαυλισμός που προσφέρει αφειδώς η εξουσία υπερβαίνει καθε όριο θρασυδειλίας. Τότε λοιπόν, με αυτό το ποίημα, και κάθε Λόγο, που οξύνει την αιχμή του δόρατός μας, θα αντιμετωπίσουμε πάνω από όλα τον υποχωρητικό εαυτό μας, και στο τέλος θα νικήσουμε..
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς, που λέγαμε κάποτε, και τώρα είναι η ώρα!
Και φυσικα, με αγάπη..
...κι εδώ ακριβώς είναι Ιωάννη μου που κι αυτή ακόμα η κατασκευή μπορεί να υπηρετήσει την αλήθεια όπως το αναλύεις με την ενάργεια και τη σοφία σου... γιατί ο νους μπορεί να βολεύεται στα σχήματα όμως η αλήθεια τον υπερβαίνει, τον ξεπερνά, τον αφυδατώνει...
στο κάλεσμα της μάχης, ολόκληρος ο άνθρωπος πρέπει να σηκωθεί όχι μονάχα το πνεύμα, η ψυχή ή το σώμα...
και για να γίνει τούτο, χρειάζεται το βλέμμα...
ίσως δεν έχουμε την ενέργεια, ίσως μας λείπει το θάρρος όμως δεν έχουμε πλέον άλλο χρόνο...
πολυτέλεια μοιάζει πλέον και ο ίδιος ο στοχασμός...
σ'ευχαριστώ αγαπημένε φίλε...
με την αγάπη μου!
Οι υπερβατικές σκέψεις
και η σύμπλευση με το ενορατικό
μας ωθούν να ξεπεράσουμε
τις σκιάσεις των δισταγμών
και να διαπλάσσουμε νέους κόσμους
και στοχεύσεις πνευματικές
φιλί
κι από μένα φιλί αγαπημένη μου Ελένη...
"μα ο άλλος, ο αληθινός
ο ηρωικός εαυτός μας
απέναντι
στην απέναντι όχθη…"
Που χάθηκαν οι ήρωες
που λούφαξε η ζωή
τόσο που συρρικνώθηκαν οι πνοές
κοντεύει η θέληση να γίνει αποφυγή!
Ας ενώσουμε όλοι τη στεριά των ονείρων μας να φτάσουμε απέναντι...
Την καλησπέρα μου!
μέσα μας είναι οι ήρωες Νατάσα μου... όμως... καμιά φορά παραμένουν πεισματικά απρόσιτοι... σ'ευχαριστώ πολύ για την παρουσία σου...
Πάντα υπάρχει μια γέφυρα για εκεί φανερή σε κάποιους αφανέρωτη σε άλλους....όμως δίπλα στο ποτάμι αν περπατάς τι σημασία έχει η όχθη αν είναι από δω η από εκεί...αφού το δίπλα και το απέναντι μια οπτική τα ορίζει...Νημερτή μου αγαπημένε
Γλυκό μου Γκουίν... έχεις την αγάπη μου...
χαίρομαι που γράφεις τόσο ωραία.. θα χαρώ να τα λέμε κι από εδώ!
Με μεγάλη μου χαρά Παρασκευή... σ'ευχαριστώ...
Δημοσίευση σχολίου