ένα απλό βλέμμα
βαφτίζεται η φωτιά στο νερό
αλλά δεν σβήνει
ένα απλό νεύμα
αρπάζεται η γη απ΄τον ουρανό
αλλά δεν αφανίζεται
ένα βαθύ τραύμα
διατρέχει ο ήλιος το στερέωμα
αλλά δεν χάνεται
ένα άδειο στρώμα
αγγίζουν τα χέρια το κενό
αλλά δεν απελπίζονται
ένα ηχόχρωμα αλήθειας
στον έρωτα που θα έλθει
στο πρόσωπο του χρόνου
να μην υπάρχει αίμα
αλλά κι ο φόβος
και ο νύχτιος πυρετός
καλοδεχούμενος κι αυτός
σε κείνο τον ασύνορο κόσμο…
της
ανάσας σου
καθώς
πατάς τη νότα
στο
΄ν΄του ονόματός μου…
…της
μουσικής στους φθόγγους σου
καθώς
αφηγείσαι το ελάχιστο
πριν
το αφομοιώσει το Όλο
και
ήδη μέγιστο είναι…
Σάββατο
22 Νοέμβρη 08
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου