EΘΝΙΚΟΣ – MΑΓΙΚΟΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ
Μια απόπειρα προσέγγισης του Ναζιστικού Μορφώματος και της συμβολικής του (1)
Όταν, έφηβος ακόμη, ήρθα σε επαφή με την ογκώδη και επιβλητική εγκυκλοπαίδεια της Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΣΔ και έφτασα στο λήμμα Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος, νομίζω πως έμεινα για πρώτη φορά ίσως στη ζωή μου, εκστατικός, ερωτευμένος με τις σελίδες, τις περιγραφές, τις αναλύσεις, την εναλλαγή των συναισθημάτων, τη δραματική αφήγηση των γεγονότων.
Δεν μπορώ να πω ότι θυμάμαι με ακρίβεια τα όσα εμπεριείχαν οι εκατοντάδες των πυκνογραμμένων σελίδων. Θυμάμαι όμως ότι για πολύ καιρό, κάθε απόγευμα, άνοιγα με… λαγνεία σχεδόν τον τόμο, έψαχνα τη σελίδα που είχα σημαδέψει και συνέχιζα την ανάγνωση ρουφώντας τις λεπτομέρειες άπληστα.
Με συγκλόνισε η αποτελεσματικότητα του περίφημου blietzkrieg με τον οποίο ο Χίτλερ είχε ισοπεδώσει ολόκληρη σχεδόν την Ευρώπη σε ελάχιστο χρόνο, το μαζικό και υπερμεγέθες της Επιχείρησης Μπαρπαρόσα αλλά και η περιέργη ‘αδράνεια’ και ο αιφνιδιασμός της Σοβιετικής πολεμικής μηχανής που φάνηκε να μην μπορεί να προβάλλει καμιά αντίσταση. Η περιπέτεια είχε αρχίσει και το χτυποκάρδι στην εφηβική μου καρδιά, ολοένα και αυξανόταν. Χάθηκα στις αχανείς στέπες ακολουθώντας τις Γερμανικές Στρατιές που επιχειρούσαν να διαψεύσουν ιστορικά τον Μεγάλο Ναπολέοντα και να επιτύχουν εκεί που ο Κορσικανός είχε συντριβεί, αγωνιούσα μαζί με τους κατοίκους του Μινσκ, του Χαρκόβου, του Κιέβου… Ανάσαινα με δυσκολία καθώς οι τεθωρακισμένες μεραρχίες του Γ’ Ράιχ πλευροκοπούσαν τη Μόσχα και περικύκλωναν σε ένα θανάσιμο κλοιό το Λένινγκραντ και αναρωτιόμουν αν ο τρομερός χειμώνας που είχε ταλαιπωρήσει τους Γρεναδιέρους του Ναπολέοντα θα εκδικείτο με την ίδια λύσσα και τους υπεραισιόδοξους ‘Τεύτονες Ιππότες’ της Βέρμαχτ και των Ες Ες.
Διέτρεχα τις ατελείωτες σελίδες με τις κουραστικές αλλά απαραίτητες αναφορές στις δυνάμεις των δυο κολοσσών με ολοένα και μεγαλύτερη ταχύτητα, μοχθούσα να περάσουν οι μήνες για να ζήσω την ολομέτωπη και συντριπτική αντεπίθεση του Κόκκινου Στρατού και όταν έφτασα στο μαρτυρικό Στάλινγκραντ ήταν που νόμιζα πως θα σταματούσα να ανασαίνω.
Το απίστευτο και μνημειώδες αυτό έπος του Ρωσικού λαού και στρατού, με σόκαρε και με χάραξε εσωτερικά για πάντα. Όλοι εκείνοι οι τρικυμιώδεις τέσσερις – πέντε μήνες που άλλαξαν την πορεία του πολέμου και έθεσαν την αντίστροφη μέτρηση στο ρολόι του Χίτλερ, με τις απάνθρωπες κακουχίες και για τους δυο στρατούς, τις οδομαχίες, την εκατόμβη των θυμάτων, τις ηρωικές θυσίες των πολιορκουμένων αλλά και τις μυστηριώδεις υπερβάσεις των επιτιθέμενων Γερμανών που, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τις εστίες τους έδιναν τη ζωή τους, στερούμενοι και της παραμικρής άνεσης και της ελαχίστης απόλαυσης, το άνθος της γερμανικής νεολαίας που ήταν γραφτό να χαθεί για πάντα κάτω από ερείπια πολυκατοικιών, ερπύστριες ή βαθιά στο χιόνι για την νίκη του Γ’Ράιχ απέναντι στους… ‘υπανθρώπους’, όλα αυτά με έστρεψαν στην κατεύθυνση της βαθύτερης μελέτης όλου εκείνου του υπερ-συνόλου που αισθάνθηκα ότι ήταν ο φοβερός αυτός πόλεμος και που περιείχε, φυσικά, ως απλό υποσύνολο την Ναζιστική Γερμανία, τον ίδιο τον Εθνικοσοσιαλισμό, τις ρίζες του, τις καταβολές του, τις επιρροές του και τις ανοιχτές του φτερούγες πάνω από τη Γερμανία και τον κόσμο…
Στις επόμενες παραγράφους, επιχειρώ μια προσωπική καταγραφή, μια κατάθεση άποψης, μια ταπεινή προσπάθεια προσέγγισης στο υπερ-λογικό αυτό φαινόμενο που αποκάλεσαν κάποιοι Εθνικό Σοσιαλισμό, πως γεννήθηκε, πως ανδρώθηκε, πως έφτασε στο σημείο να ‘εμπνεύσει’ εκατομμύρια φιλήσυχων γερμανών, πως μπόρεσε να επιβληθεί, να επιτύχει περηφανείς νίκες σε οικονομικό, κοινωνικό, ιδεολογικό επίπεδο αλλά και έμελλε να βάψει με αίμα και να συνταράξει τον πλανήτη και την ανθρώπινη ιστορία… για πάντα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου