Σάββατο 4 Ιουλίου 2009


Σκορπιός

[γραφή πρώτης ανάσας]


Είσαι σαν ένας μικρός σκορπιός

Μέσα σ’ένα ποτήρι

Σε βλέπω απ’τα τοιχώματα

Εγκλωβισμένο

Αλλά ξέρω πως είσαι δυνατός

Θα επιβιώσεις

Κι άλλωστε

Όποτε θέλω

Σε γυρίζω ανάποδα

Κι ελευθερώνεσαι


Είσαι χλομός λιγάκι

Αδελφέ μου

Να τρως καλά

Να

Λίγα ακόμη χρήματα

Όχι μονάχα για τσιγάρα

Μα για να τρως καλύτερα


[λόγια μέσα απ’τα δάκρυα

Λόγια μέσα απ’το θολό του χρόνου

Δεν ξέρω πως το άντεξα

Να σε βλέπω εδώ μέσα

Αλλά έπρεπε…]

Είσαι σαν ένας τόσο δα σκορπιός

Μέσα στο ποτήρι…

Και κάτι ακόμα

Όλες τις λέξεις που δικαιούσαι

Δεν στις είπα αδελφέ μου

Γιατί δεν το αντέχω

Όταν γράφω

Να με σκίζουν οι αναμνήσεις

Πίστεψέ με

Αν είχα κι άλλο στήθος

Σε σένα θα το έδινα


[λόγια του απείρου

Να με τεντώσεις άλλο;

Δεν γίνεται

Αν σωριαστώ μια μέρα

Στο ξέφωτο του παρελθόντος

Σαν το σκορπιό

Να ξέρεις

Δε θα τρέξω πέρα

Ελεύθερος

Γιατί σε περιμένω

Ακόμα…]


vii 09

4 σχόλια:

goofyMAGOUFH είπε...

Ηγέτη μπορώ εύκολα να σε φανταστώ...
εξουσιαστή όμως...γιατί;

(Αναφέρομαι μόνο στο πρώτο κομμάτι
γιατί μου φάνηκε ξεκομμένο από τα υπόλοιπα)

Νimertis είπε...

ναι... εδώ τώρα πρέπει να μπω σε κάποιες αναγκαίες διευκρινήσεις διότι με πήραν τα σκάγια πάλι... τούτη η Γραφή πρώτης ανάσας, έχει να κάνει με μια περιοχή μου πάρα πολύ ευαίσθητη και πολύ δύσκολη να την αγγίξω... μια περιοχή που αναφέρεται σε ένα πολύ αγαπημένο πρόσωπο που βίωνε και βιώνει ακόμη μια ανηφορική και πολύ... ζόρικη κατάσταση υγείας, την αιματώδη και ρογχώδη οριακή θα έλεγα, σχέση μαζί του, το πως εκείνος με έβλεπε κάποια εποχή, μέσα από ένα πρίσμα αλλοιωμένο από την νόσο και το ζώδιό μου που είναι Σκορπιός... η σύνθεση δεν αναλύεται, δεν τεμαχίζεται παραπέρα...
δεν ξέρω αν έχω το κουράγιο για μια γραφή δεύτερης ανάσας... είναι το magnum opus μου, αν το επιτύχω κάποτε ίσως να λυτρωθώ από πολλά...
περισσότερα μόνο αν έχω κάποτε την χαρά να σε δω από κοντά ή να συνομιλήσουμε διαφορετικά...

goofyMAGOUFH είπε...

Γαμώτο...
Συγχώρα με!

Θα σιωπήσω...
για να μην πω...θα το βουλώσω.

Νimertis είπε...

δεν φταις εσύ βρε ψυχή... μην αισθάνεσαι έτσι... άλλωστε, είναι πολύ λογικό να το αποκωδικοποιήσεις έτσι όλο αυτό το κείμενο... δεν πειράζει λοιπόν...