Πέμπτη 27 Αυγούστου 2009

ΑΡΠΑΓΕΣ

Άρπαγες
φονιάδες σιωπηλοί
σύμβολα που ακόμα καίνε
αιώνες που ματωμένοι σέρνονται
όπως τα πληγιασμένα πόδια
ορφανών παιδιών

Άρπαγες
ληστές εσταυρωμένοι
βασιλιάδες πατροκτόνοι
και μοιχοί αυτοκράτορες
λάβαρα που κυματίζουν έρημα
όπως οι γενναίες ψυχές
φυλακισμένων ασκητών

Άρπαγες
θνητοί θεοί
κι ανάξιοι ρασοφόροι
στου Γολγοθά το πανίερο αίμα
έσκυψαν να πιούν
οι Πρίγκιπες της Αδειοσύνης
και δίπλα στο Πανάγιο Τάφο
έχτισαν ένα ναό
αφιερωμένο στο Τίποτε…

...Ο χρόνος ψέμα
απ’το χρόνο δανείζεται
κι ο πόνος αίμα
απ’το πόνο ποτίζεται

φλογερά φιλιά
από άσαρκα χείλη
στο απόγειο της μάχης
στης ζωής σου το δείλι

Ο φόβος σπέρμα
απ’το φόβο δανείζεται
κι ο θάνατος σκοτάδι
απ’τη ψυχή σου στολίζεται…

Ο φθόνος βλέμμα
απ’τη Στύγα δανείζεται
κι ο τρόμος αίμα
απ’το τρόμο ποτίζεται

Άρπυιες νύχτες
συλλέγουν σάρκες
κραυγές αντάρτες
θανατοδείχτες

Όλα τελειώνουν
τούτες οι ώρες
σαν φίδια ζώνουν
άρρωστο αίμα
σεντόνια θάνατοι
το μαύρο σπέρμα

Άρπαγες ήλιοι
νοσηροί και πόρνοι
της ζωής σου έδυσε
το πρωτονεύμα
εκπορνεύτηκες
στον Χιλιονόματο δόθηκες
πρόστυχο γεύμα…

...Ένοχος ο ουρανός
και η σελήνη θριαμβεύει πάλι
πως επιτρέπεις Ασημένιε Χορευτή
να διακορεύουν τα παιδιά σου;
πως αντέχεις Μέλαινα Κυρά
που βλέπεις να ανασκολοπίζουν
τα ακριβά σου τέκνα;

Έχει δύσει τούτος ο κόσμος
και αρνείται να πενθήσει ο χρόνος
φύλαξε όμως τις παλιές μοναξιές σου
κράτησε την οργή, το θυμό σου,
ένα σύμπαν καινούργιο χτίζεται τώρα
και χρειάζεσαι θύελλες στο βλέμμα σου
για ν’αντέξεις το τρόμο
και χρειάζεσαι όλη την αγάπη σου
για ν’αντέξεις το άδειο

ένα σύμπαν ολοκαίνουργιο
ετοιμάζεται τώρα
διάλεξε με ποιον θα κατοικήσεις
στη φωλιά των νεκρών προσευχών
με τη φωτιά Προμηθέας σε αφιλόξενη κλίνη
με το χώμα σάβανο, γενέθλια γη
ή με το όνειρο αντάρτη
φωτοδότη αστέρα
και πολεμιστή…


[απόσπασμα από ΤΟ ΑΝΑΓΛΥΦΟ ΤΗΣ ΥΠΟΤΑΓΗΣ, 2006]

10 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Το νέο σύμπαν είναι ο τάφος μας
μα είμαστε τυφλοί για να μπορέσουμε να το δουμε
Καλη σου μερα

Νimertis είπε...

καλημέρα Μαρία... ώστε ο τάφος μας το νέο σύμπαν... καμιά επιλογή ε;

ειρήνη είπε...

χείμαρρος..

Νimertis είπε...

Γεια σου Ειρήνη, να' σαι καλά...

kate είπε...

με το όνειρο αντάρτη
φωτοδότη αστέρα
και πολεμιστή..

goofyMAGOUFH είπε...

Άρπαγες...
κατ' ουσία Ζητιάνοι
που λιποψύχησαν
στερούν τον οίκτο
που οι ίδιοι δεν άντεξαν...

Αν μας περισσεύει μια στάλα μεγαλοψυχίας
ας της επιτρέψουμε να τους αγγίξει.

λογια εικονες τραγουδια είπε...

αυτοι οι αρπαγες οταν δε θαχει απομεινει κατι αλλο ν αρπαξουν, στο τελος τρων τη σαρκα τους

Νimertis είπε...

εκτός φίλε μου ΛΕΤ αν είναι μέσα μας...

Νimertis είπε...

Κατε μου αυτή είναι η επιλογή του Ιερού Πολεμιστή... και πάντα ένα Υ στέκει εμπρός του... με τις γνωστές επιλογές, αριστερά η Ατραπός του Απρόσπ Απρόσωπου ωπυ, δεξιά η Ατραπός του Μοναδιαίου Εαυτού...

Νimertis είπε...

Ώστε και λίγος οίκτος δεν βλάπτει ε, Γκούφυ; Αυτό, αν μη τι άλλο, κατα-δε-δεικνύει την ευγένεια της ψυχής σου...