.jpg)
Εκτατό...
Από το σήμερα
εφευρίσκω το χτες
δεν έχω το φορτίο του πόνου
έχει καταναλωθεί μιας Ημέρας το φως
και ταξιδεύω στη Νύχτα…
από το νυν
εφευρίσκω το αεί
όχι πια τεμαχισμένο
από λατρείες
και ψέματα
όχι πια βουτηγμένο
στο αίμα των πρώτων μαρτύρων
αλλά χαριτωμένο
ολόφωτο
τρισδιάστατο και ζωντανό…
από το ένθα ίσταμαι
ναι
βροτός γαρ
με έναν τρόπο ακατανόητο
είμαι ζωσμένος με την υπόσχεση του απόλλυμαι…
και απ’το παράλογο του βίου
εφευρίσκω το λογικό του ζην
είμαι παιδί του Αναξίμανδρου
και το Άπειρο με συνέχει
δεν καταθέτω εύκολα τα όπλα
στις Θερμοπύλες έφτασα αργά
και μόνος
ο Ξέρξης έχει πια περάσει
και η μοναξιά του τοπίου
ρημάζει όλη τούτη τη δόξα…
ναι
από το αδιάστατο
Έλληνας γαρ
είμαι προικισμένος
να ευδοκιμώ στο εκτατό…
και με όλα μου τα δάχτυλα
να δείχνουν εμένα
και με όλα μου τα σώματα
να δείχνουν εσένα
άνθρωπος γαρ
παλεύω να σε περιέχω
καταδικασμένος
να παραμένω ακέραιος
αλλά όχι ΕΝΑΣ…
Σεπ 2009
15 σχόλια:
Καταδικασμένοι να παραμένουμε ακέραιοι...
Καλημέρα Νημερτή.
ΕΤσι απλά...
Έξυπνη τροπή...
ίσως και ανατροπή;
Έξυπνη.
Ομολογουμένως έξυπνη!
Καλημέρα Μαρία... εύχομαι ένα όμορφο Σ/Κ...
------------------------------------
Το βρήκες έξυπνο ε Γκούφυ; δηλαδή πως ακριβώς;
Μα, στο γνωστό ρητό
"τα πρώτα εκατό χρόνια είναι δύσκολα, μετά συνηθίζεις"
αναφέρεσαι, έτσι δεν είναι;
μα, τι λες παιδί μου Γκούφυ;
κι είναι έκτα(κ)το...όπως κι άλλα προηγούμενά σου ποιήματα που συναντώ εδώ..
Χαρά καλησπέρα και καλωσήρθες στο Ρόδο... ευχαριστώ πολύ...
άνθρωπος
φθαρτός
αδεώς «απόλλυμαι»
ζώντας
Όμορφο ... πολύ όμορφο!
Καλημέρα
μια ζεστή καλημέρα και σε σένα acer v με τις ευχαριστίες μου...
Παρολο που ειμαι 17...Αποφασιζω να μεινω και να παρακολουθησω αυτο το ιστολογιο...γιατι πιστευω οτι εχω να μαθω πραγματα!
Τι να πω τωρα για την αναρτηση...Ειναι ψιλα γραμματα ακομα για'μενα...Αλλα με τον καιρο θα μαθω!
Καλο σου απογευμα!
γεια σου 'έφηβε'... από τη σεμνότητά σου και το ύφος των λεγομένων σου συμπεραίνω τα καλύτερα για σένα... χαίρομαι που ήρθες στο Μαύρο Ρόδο... να σαι καλά
Νημερτή,
ρίξε μια ματιά
http://www.scribd.com/doc/5077160/Nicolas-Malebranche-
Σοβάρεψα ... λιγάκι και σκέφτηκα να επιστρέψω για να σχολιάσω.
Ναι, θα σχολιάσω ... ξανά.
Έξυπνη η τροπή -ίσως και ανατροπή- του ποιήματός σου,
διότι το επεξεργάζεσαι με διάθεση ... αποπλανητική, θα έλεγα.
Παρότι νιογέννητος
εφευρίσκεις το χτες από το σήμερα
και μάλιστα δύνασαι να το αναγνώσεις και ανακαλύπτεις το αεί.
Εκτινάσσεσαι στο Άπειρο φλερτάροντας με το θάνατο
χωρίς όμως να παραλείψεις να συμπεριλάβεις εκείνη.
Αναμιγνύεστε, μπλέκεστε, αλληλοσυμπληρώνεστε, αλλοποιήστε ...
Ολο-κε-κληρώνεστε
τυλιγμένοι στο εκτατό της ψυχής σου!
Ναι, αυτό το πάντρεμα ήταν έξυπνο!
Αυτά.
Υ.Γ.:
υπάρχει, βέβαια, και η περίπτωση
να έχω κάνει μια εσφαλμένη ανάγνωση.
Άλλωστε, δεν είναι κι η πρώτη φορά.
"και απ’το παράλογο του βίου
εφευρίσκω το λογικό του ζην"
Αυτό το παιχνίδισμα με τις λέξεις γοητεύει και κάνει την ανάγνωση να καπηλεύεται τη ματιά της σκέψης!
Νατάσα σε καλησπερίζω... χαίρομαι που το Εκτατό... εκτάθηκε και στο δικό σου σύμπαν... να σαι καλά
Δημοσίευση σχολίου