Το ίχνος σου
σαν μικρό παιδί
πήρα απ’το χέρι
και περπατούσαμε μαζί
στο σούρουπο
δίπλα στη θάλασσα
που τόσο αγαπάς
χαμογελούσαμε
κόντρα στη νύχτα που ερχόταν
θα’ναι μεγάλη;
με ρώτησες
δάκρυσα
νομίζω
όχι
όχι μεγαλύτερη
απ’τον ήλιο της αυγής
που μας περιμένει…
[στην Ε]
απρ2010
foto: Awakening
15 σχόλια:
"θα 'ναι μεγάλη;"
Αχ, αυτή η προσπάθεια των παιδιών
να κατανοήσουν τον κόσμο
σύμφωνα με το μέγεθός τους. . .
Τρυφερέ Νημερτή μας χαμογέλασες απόψε!
μέγεθος που απλώνεται ή που βαθαίνει, που εκτείνεται ή που ελαχιστώνεται... μέγεθος που αρκείται σε ένα δάκρυ ή μέγεθος που είναι το ίδιο το δάκρυ... Γκούφη μου, πως να μην φιλοξενεί κανείς την τρυφερότητα αν την έχει νιώσει από αγαπημένο χέρι έστω και για μια φορά στη ζωή του;
Υ Π Ε Ρ Ο Χ Ο...
ούτε μια λέξη μου δεν θα σκιάσει τούτη την ομορφιά.
Φιλώ σου το χέρι
Δάκρυσες Ποιητή
γιατί ένιωσες την αγάπη..
Είναι η Αγάπη; Ρωτώ
Είναι μια Ζωή..Απάντησες
Με συγκίνησε πολύ αυτή η γραφή σου, φίλε μου!..
τα φιλιά μου
Φίλη μου Χάρις, πολύ με συγκίνησε το πέρασμά σου, αληθινά... μονάχα ευχαριστώ έχω να πω...
-----------------------------------
Πυρφόρα μου, φίλη μου ακριβή, σε συνήχηση είμαστε, δονούμαστε από το απλό που γέμισε από το μεγάλο και είναι όμορφο, λιτό και απέριττο... και τα δικά μου φιλιά!!!
Τρυφερό! Με μια φράση: Τυχερή η Ε...
Φιλί
Λατρεύω την ποίηση σου Νημερτή μου ...ακόμα και αν δεν φαίνονται οι πατησιές μου στο ακρογιάλι σου να ξέρεις ότι εγώ πάντα θα περνώ ...σαν κάποια ναυαγό που την έφερε η θάλασσα κοντά του ...μα που τόσο το αγάπησε και δεν θέλει να φύγει...
Λατρεύω όχι μόνο την ερωτική σου ποίηση ,μα και αυτή που ασχολείται με την αγωνία του ανθρώπου για το φθαρτό της ανθρώπινης φύσης...
Υπέροχο και το προηγούμενο ποίημα σου αν και με υπερφυσική ατμόσφαιρα το λάτρεψα και ταξίδεψα μέσα από τις εικόνες του,
ίσως γιατί και εγώ δεν είμαι τίποτε άλλο παρά ένα ανθρωπάκι που γεννήθηκε με την αγωνία της φθοράς πάνω του ...
Νιώθω ότι πολλά έχω ακόμα να διδαχτώ...απο εσένα ποιητή μου...
Ευχαριστώ για πολλά!
σου στέλνω
την αγάπη μου
και τα φιλιά μου
από την Μακεδονία...
Κίρκη μου καλημέρα! ευχαριστώ!
---------------------------------
Βάσω φίλη μου, πολύ όμορφα τα λόγια σου... λες πως είσαι ένα... ανθρωπάκι που γεννήθηκε με την αγωνία της φθοράς πάνω του... κι αυτό από μόνο του σε τιμά, να αναγνωρίζεις το μέγεθός σου... το ανθρώπινο μέγεθος δηλαδή μέσα στο Ολον... αλλά εκτός από ανθρωπάκια, αν περιέχουμε τις ποιότητες του Ολου, είμαστε προικισμένοι Θεό καθώς θα έλεγε και ο Γκουρτζίεφ... όπως αισθάνομαι και από την ευγένεια της δικής σου ψυχής... από τα πρωτόλεια κιόλας ποιήματά σου που τόσο αγάπησα...
τα φιλιά μου στην Μακεδονία και σε σένα φίλη μου!
δάκρυσα κι εγώ μαζί σου,
Νημερτή
κι όταν για ήλιο μίλησες...
άκουσα ουρλιαχτό να βγαίνει μέσα απ΄τα σκοτάδια μου μαζί με αναφιλητό...
να είσαι καλά καλέ μου φίλε!
Χνάρια και χαμόγελα κόντρα στη νύχτα για να φανεί η αυγή...και συ μένεις να κρύβεις στον κόρφο σου ανάσες μυρωμένες απ'τ'αεράκι της μνήμης ...
Μέσα στα απλά πράγματα κρύβονται τόσο βαθιά νοήματα που η σιωπή χρυσός ..μη και τρομάξει τη Στιγμή...!!
Μοναδικό ποιητή !!!
Την καλησπέρα μου...
κι εσύ να σαι πολύ καλά ευγενικέ φίλε μου Δημήτρη... ξεχωριστός ο λόγος σου... πάντα...
------------------------------------
φίλη μου Δέσποινα, σαν... ηλιοχαμόγελα είναι τα λόγια σου και με ζέσταναν... όπως και η γραφή σου που τόσο απολαμβάνω... την καλησπέρα μου!
Έμμεσα απόψε απάντησες σ' ένα παλιό ερώτημά μου.
Όχι, απλώς Νημερτής, λοιπόν.
Ιχνηλάτρης Νημερτής!
Γκούφη μου... λάτρης ιχνών... όχι των αθέατων αλλά των ψηλαφητών... στο σώμα μου!!!
Δίπλα στη θάλασσα, η έρημος. Χαοτική κι απρόβλεπτη. Μετά τη νύχτα, η μέρα. Το αιώνιο πέρασμα, η μαύρη πορεία για τον ήλιο της αυγής! Μας περιμένει είναι αλήθεια... Όμως στοιχειωτικό το πέρασμα τούτο.
Nimerti, διαβάζοντάς σε ανακαλύπτω κομμάτια της σκέψης μου στο διάβα στιγμών που προσπάθησα δειλά να αποκρυπτογραφήσω. Κάποτε εντονότερα, τώρα με μια ξεθωριασμένη αίσθηση...
Ευχαριστώ για την κοινωνία. Τα σέβη μου! Μια γλυκιά καληνύχτα!
φίλη μου Άτη με την τόσο ιδιαίτερη και εκρηκτική γραφή... κοινωνούμε την αγωνία μας... έχουμε ακόμη αγωνία, έχουμε ακόμη βλέμμα, έχουμε ακόμη οργή... επικοινωνούμε... και τα δικά μου σέβη!!!
Δημοσίευση σχολίου