το λεπτό σου σώμα
μου αφηγείται
έχεις φιλοξενήσει ήλιο και χώμα
από τα καλοκαίρια σου
στο στήθος
και αρμόζει καλύτερα στη νύχτα
να μου τα προσφέρει
μια στιγμή από Κυριακή
ένα πρόσφορο Σαββάτου
χαμογελώ λοιπόν
όπως μου ζήτησες...
ανεκτικός που στάθηκε ο πόνος
και μου επέτρεψε να σε αγκαλιάσω
πάνω που ξημέρωνε
η πιο μεγάλη Δευτέρα
της ζωής μου...
2009
akt multikolor
8 σχόλια:
Αφηγείται το σώμα πολλά πάθια...ευτυχώς που υπάρχουν κάποιοι
σταθμοί στη ζωή που το αποσυμφορούν
και γίνεται ο πόνος ανεκτικός!!!
φιλί
γλυκό φιλί Ελένη μου... σ'ευχαριστώ πολύ!
Και αυτός ο πόνος ερχόμενος στην αφήγησή σου στο τέλος λαμβάνει μιαν εξάγνιση πρωτόγνωρη. Γιατί είθισται βλέπεις να ομολογούμε τον πόνο, ενώ εδώ εσυ μας δείχνεις να τον κοινωνούμε μέσα στη χαρά και να τον κάνουμε δύναμη ερωτική..
... lovely poem from 2009 ... wonder what happened back then ... welcome to 2013, baby.
...γιατί ο πόνος που δεν μεταβολίζεται αγαπημένε μου Ιωάννη και γίνεται αθηρωματική πλάκα αργά ή γρήγορα σκοτώνει... δεν είναι δάσκαλος ο πόνος καθώς μας έλεγαν οι παλιοί... δεν υπάρχει κανένας δάσκαλος... μονάχα η ετοιμότητα να μετασχηματίζεις το κάθε τι σε δράση... αυτό αισθάνομαι πως υπάρχει φίλε μου...
σ'ευχαριστώ πολύ για το υπέροχο σχόλιό σου...
έχεις την αγάπη μου...
yes my friend... let's see 2013... thank you! my love to you!
Άχρονες οι Ευτυχίες
πάνω στις καμπύλες του Θηλυκού Νου
όταν τις δισχίΖΕΙ ένα Αρσενικό Βήμα Παντογνωσίας κι Άγνοιας μαΖί....
σχόλιο με μυητικές ορίζουσες από μια Γυναίκα... σε φιλώ Κάκια μου...
Δημοσίευση σχολίου