Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2010



Καταφύγιο


Πως με βρήκες;


ανάμεσα σε τόσα χέρια
κάτω από τόσα σώματα
πίσω απ’όλες αυτές
τις ασπρόμαυρες ημέρες…


κι όμως
με βρήκες…


και χωρίς να’χεις συντροφιά
ούτε τη σιωπή μου…


κι όμως
με βρήκες…




Ιανουάριος παγωμένος, Φλεβάρης προδομένος, Μάρτιος σιωπηλός…


Κατεβαίνω στο καταφύγιο των ψυχών… Ο Aγέννητος μετράει τους μήνες… τραγουδάει… δεν θυμάται πια τίποτε, τίποτε άλλο, όμως μετράει…


Μπήκα στο υπόγειο του Ανθρώπου… Ο πρώτος μου εαυτός στη γωνιά είναι και κλαίει, ο δεύτερος δίπλα στο μικρό ψυγείο και με κοιτάει, ο έσχατος κοντά στον πατέρα, αναρωτιέται πόσο ακόμη θα ψηλώσει…



…Απρίλης αστερέωτος, Μάιος γελαστός, Ιούνης καυτός…


Είμαι στο λαβύρινθο του κόσμου… ο Αχώρητος δάνεισε τα χέρια του στην Ειμαρμένη, η Ειμαρμένη έχει πια τα χέρια του… ο Αχώρητος δεν μπορεί να κρατήσει πια τα πρωινά του, δεν έχει δάχτυλα να αγγίξει τη Νύχτα, κανείς δεν είχε ένα δάκρυ για τα χαμένα χέρια του…


Είμαι στο κάτεργο του φόβου… ο πρώτος μου αριθμός είναι το μηδέν, ο δεύτερος το ένα, ο τρίτος μου αριθμός είναι το άθροισμα όλων των ηλικιών μου… και έχω όλη την υπόλοιπη στιγμή μου για να τις μετρήσω…



…Ιούλιος ερωτικός, Αύγουστος ολόφωτος, Σεπτέμβρης μαγικός…


Ο Αγέννητος μετράει… με έχει πιάσει από το χέρι και με καλεί κοντά του να μετρήσουμε μαζί… Η ανάγκη με έκανε να τον κοιτάξω ολόισια στα μάτια, η ανάγκη με έσπρωξε να διορθώσω το κόμπο στη ρυπαρή γραβάτα του… πνίγεται χωρίς φως ο Αγέννητος κι όμως, τραγουδάει πάντοτε, κι όμως μετράει…


Είμαι στο εργαστήρι του έφηβου θεού… Κίτρινες, άσπρες, μενεξεδιές κορδέλες παντού ολόγυρα, κανείς να τις κρεμάσει στα παράθυρα, παράθυρα δεν έχει αυτός ο κόσμος, έχει ανοίγματα όμως, κάτω από τα ανοίγματα υποδέχομαι έναν ρόγχο που μοιάζει με την ατμομηχανή που μου είχε δωρίσει κάποτε ο πατέρας, κάπου εδώ γύρω κι αυτή θα ανασαίνει το δικό της πένθος, κάπου εδώ γύρω…



…Οκτώβρης πρόστυχος, Νοέμβρης χολερικός, Δεκέμβρης νεκρός…


Η Εντροπία δεν μιλάει καλά τα ανθρώπινα. Έχει να πει πολλά και θέλει να μιλήσει. Αιώνες τώρα η ανάσα δεν βγαίνει από τα στήθια της και συλλαβίζει όμορφα αλλά δειλά. Το ξέρει πως θα μιλήσει όταν οι πόλεμοι τελειώσουν, όταν οι άνθρωποι φιλιώσουν, όταν γεννηθούν παιδιά χωρίς καρκίνους. Αλλά δεν ξέρει πώς να διεκδικήσει τούτη τη κληρονομιά. Η Εντροπία στέκει στον τοίχο, όρθια, ακάματη, προσεύχεται βουβά…


Είμαι στον αργαλειό του πόνου… Έχει η μητέρα ένα πρησμένο πόδι κι ένα χέρι γερασμένο αλλά χαμογελάει ακόμα. Ορφάνεψε πριν από μένα, θα πεθάνει ένα βράδυ του Οκτώβρη πιο μόνη από το βλέμμα, πιο σιωπηλή από το δάκρυ αλλά δεν θα φοβηθεί να περπατήσει ως εκεί. Εκεί είμαι, εκεί γεννήθηκα, εκεί την περιμένω… μητέρα θα έρθεις, θα σε στηρίξω, θα σου δώσω ένα μικρό μαντήλι, ένα φιλί στο κρύο σου μέτωπο, ένα μου ποίημα αλλά δεν θα σε συνοδεύσω παρακάτω… δεν είμαι άξιος να σε πέμψω εγώ… δεν έχω τα σπλάχνα της αποστολής αυτής, συγχώρεσέ με…


…Δευτέρα κόκκινη, Τρίτη χλωμή, Τετάρτη φαιά, Πέμπτη γαλάζια, Παρασκευή σταχτιά, Σάββατο μελανό, Κυριακή κατάλευκη…


Είμαι στο γνόφο του Άμορφου…
μετράω κι εγώ
μαζί με τον εαυτό μου
ανέχομαι τον οπλισμένο πόνο μου
και ψιθυρίζω ίσα να με ακούει ο χρόνος
δεν έχω άλλα μάτια
να με ξεγελάω περισσότερο
να με προσδοκώ
να με υπόσχομαι
αλλά θα είμαι γιορτινός στην έξοδό μου
ακέραιος
φωτεινός
και θα ζυγίζω το κάθε βήμα μου
μονάχα στη ζυγαριά
της βιωμένης Αλήθειας…


Κι έτσι
θα ε ί μ α ι …


…πως με βρήκες;


ανάμεσα σε τόσους εαυτούς
πίσω από όλους τους ανθρώπους
κάτω από τα σεντόνια του θανάτου…


κι όμως
με βρήκες…




Ιαν 2010

22 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Τελικά ο Οκτώβρης...ποτέ του δεν μπόρεσε να κρυφτεί..

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

...κι όμως σε βρήκα, Νημερτή...

ψάχνοντας κάτου απ' όλα τα σεντόνια
αναδεύοντας τα αίματα όλα του κόσμου
τις προσευχές του
τα σπλάχνα του
τις κρυφές σπηλιές του...
Την υποψία είχα από πάντα
ότι μια φωνή έρχεται από πολύ μακριά...

Είσαι Εξαιρετικός, φίλε!!!

Τα φιλιά μου!

Νimertis είπε...

Μαρία καλημέρα... τώρα Γενάρης πάντως...
--------------------------------------
Πυρφόρε τα σέβη μου... να ξέρεις, το χάρηκα που με βρήκες και που σε βρήκα κι εγώ... και τα δικά μου φιλιά!!!
---------------------------------

Unknown είπε...

....τα Σεβη μου.....

Νimertis είπε...

Vaal ξεχωριστή μου φίλη, χαθήκαμε... χάρηκα ειλικρινά που βρίσκω και πάλι λέξεις σου... σ'ευχαριστώ πολύ κι εύχομαι να είσαι καλά...

Άτη Σολέρτη είπε...

Διαβάζοντας αυτό το... εξαιρετικό κείμενο, γίνομαι το βλέμμα του κόσμου. Αισθάνομαι ορφανός απόγονος του χρόνου, μοναχικός, αθάνατος παρατηρητής όλων όσων συνέβησαν, συμβαίνουν και θα συμβούν. Ευχαριστώ για την κοινωνία αγαπημένε φίλε! Τα σέβη μου! Καλημέρα!

Νimertis είπε...

Ατη φίλη μου, χρειάζεται μια ψυχή με την μοναδική δική σου ενόραση για να ταξιδέψει και να βιώσει όλα τούτα όπως μου τα ανέφερες... το ευχαριστώ πια είναι τόσο λίγο...

goofyMAGOUFH είπε...

Ένα έργο, λοιπόν,
που μας δίνει το άλλοθι
να το μελετάμε
όλες τις μέρες της εβδομάδας,
όλους τους μήνες του χρόνου.
Εγώ όμως τώρα είμαι μπερδεμένη.
Να το σχολιάσω με αφορμή την ημέρα (Πέμπτη)
ή το μήνα (Ιανουάριο);
Δύσκολα μας βάζεις, Νημερτή.
Δύσκολα.

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

...μη σταματάς να ψιθυρίζεις Νιμερτή...τυφλοί είμαστε μόνο τα αυτιά μας έμειναν κάτι να ακούμε...ίσως βρεθούμε!

Νimertis είπε...

Γκούφη μου καλημέρα... ό,τι αναδύεται από τα κατάβαθα του είναι έχει τη δυσκολία του... το ξέρεις πολύ καλά κι εσύ αυτό άλλωστε... κι όμως, με μια άλλη έννοια, είναι το πιο απλό... φτάνει να το προσεγγίσει η καρδιά και όχι ο νους... δασκαλίστικο μου φάνηκε τώρα αυτό... να με συμπαθάς...
------------------------------------
φίλε μου Δημήτρη, τυφλοί... αλλά όσο έχουμε χέρια, όσο έχουμε ψυχή, όσο έχουμε... πλοηγό την ύπαρξή μας δεν γινεται, θα ανταμώσουμε... μα, να που για μας έγινε κιόλας... καλημέρα ευγενικέ φίλε...

Ανώνυμος είπε...

Τον μήνα που δίπλα της θα σταθώ,
κι ας με πιστέψει,
θα λέω ψέματα,
στον σκοτεινό μου κόσμο να καταφέρω την τραβήξω.

Πιο πολύ γιατί ζηλεύω τον Ιούλιο και τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβρη της, εγώ που ζω για πάντα τον χειμώνα.

goofyMAGOUFH είπε...

Έναν αποχαιρετισμό
για τον σχεδόν φαγωμένο
-μα όχι παγωμένο- Γενάρη
ακουμπώ εδώ
με την ελπίδα να τον βρει. . .

Νimertis είπε...

φίλε Εκπεσόντα... δεν έχω κάτι άλλο να σου πω τούτη την ώρα παρά... το ότι είμαι κι εγώ... χειμέριος...
----------------------------------
Γκούφη... νόμιζες πως θα έχεις την τελευταία λέξη;
...όχι παγωμένος ο Γενάρης λες... όμως ο Αγέννητος έχει... άλλα θερμόμετρα... θα τα έλεγα υπαρξιόμετρα... και τούτα τα περίεργα... μαραφέτια έχουν την αυθαιρεσία να μετρούν τις 'θερμοκρασίες' με άλλες κλίμακες...
θα τις αποκαλούσα -μιας και μπήκα στη συζήτηση φουριόζος- υπερ-μνημονικές κλίμακες βιο-συνειδητότητας... παράξενος ο όρος αλλά έχει να κάνει με την συσσωρευμένη και απολύτως βιωμένη συνειδητότητα της ύπαρξης σε κυκλικές, σπειροειδείς κλίμακες.. και απολύτως διαβαθμισμένες... μοιάζουν λίγο με τη σκάλα του DNA... όχι ακριβώς όμως... περισσότερα δεν είναι πρέπον να πω γιατί... δεν θα έχει γούστο!!!
σ'ευχαριστώ που με... τσιμπάς συχνά... μου κάνει πολύ καλό...
υπέροχη, ξεχωριστή Γκούφη...

Αφροδίτη Κ. είπε...

"κι όμως
με βρήκες…"
γινεται υπαρξη ο Αγεννητος
παιρνει μορφη από πολλούς εαυτούς
πορευται
φοβαται
προσδοκα
πονα
περιμένει
αλλαζει
ελπίζει
ζει
αφου
"με βρήκες..."

ο λόγος σου πέμπει τις σκεψεις μου ... δεν γεννώ αλλες τούτη τη στιγμή... πλήρης!
την καληνυχτα μου φίλε nimertis

Νimertis είπε...

αγαπημένη μου acer_v... είχα λίγο καιρό να σε διαβάσω και... μου είχες λείψει, το ομολογώ... σε σκέπτομαι συχνά... καλή εβδομάδα και έναν καλό μήνα να έχεις!!!

goofyMAGOUFH είπε...

Φλεβάρης . . .
με τον έρωτα να κυλά στις φλέβες του!

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Καλό μήνα, φίλε!!!

Κι εύχομαι, όχι...προδομένος...


Μέρα Καλή!

Νimertis είπε...

βρε καλά τον είπα προδομένο... κάτι ξέρω εγώ...

Νimertis είπε...

Γκούφη μου... μην νομίσεις πως σε... προσπέρασα... θα ήταν αδύνατο άλλωστε... αλλά έχω να σχολιάσω κάτι... τούτο το αίμα έχει την οσμή της προδοσίας και την γεύση της ακόμη... αλλά όχι στα πρωινά της έμπνευσης, ίσως μονάχα στα βράδια της ...

goofyMAGOUFH είπε...

Νημερτή,
σίγουρα δεν απαντάς στο σχόλιό μου
και σίγουρα δεν ξέρω για τι μιλάς.
Νιώθω σαν να εκμυστηρεύεσαι κάτι φωναχτά.
Επειδή όμως δεν το γνωρίζω
έχω την άνεση -ίσως και την πολυτέλεια-
να "παίξω" λίγο με τις λέξεις.
Αν ήμουν στη θέση σου,
ίσως στις αναλαμπές της ανθρωπιάς μου,
κατά τη διάρκεια των οποίων
το εγώ παραγκωνίζεται
να μουρμούριζα:
"να θυμηθώ, να θυμηθώ σου λέω,
να θυμηθώ
πριν προδώσω να δώσω".
Κι αναρωτιέμαι:
τούτο το αίμα της πρόσδοσης
τι οσμή και γεύση να έχει, άραγε;

Vaso Mprataki είπε...

Σε έψαξα ...σε ψάχνω μέρες τώρα ...
και σε βρήκα ποιητή μου ...

Σαν μύστης να εισέρχεσαι στην άλυσο των αδελφών...

σε έψαξα και σε βρήκα...
σ' ένα κόσμο
που είχε ένα αλμυρό χαμόγελο
σαν όστρακο πάνω στην αρχαία πέτρα και μια ρυτίδα από έρωτα
να κρυώνει στο χρόνο...

σε έψαξα και σε βρήκα...
να βιώνεις σιωπηλά
τον αρυτίδωτο πόνο
που έχτιζε φράχτες
από παγωμένο χρόνο
ολόγυρα σου...

σε έψαξα και σε βρήκα...
σε μια στιγμή από Κυριακή
και ένα πρόσφορο Σαββάτου...

σε έψαξα και σε βρήκα...
ψυχή σκαρφαλωμένη στις προτάσεις
πάνω στις λέξεις
ήλιους αρματοδρόμους
φεγγάρια αλήτικα
τα ο
τα α
τα ω
ακόμα ζωντανά
σύμπαντα που γεννήθηκαν ένα μελαγχολικό πρωινό...

σε έψαξα και σε βρήκα ...
στο πλευρό της εντροπίας να προσεύχεσαι βουβά για τις πληγές των ανθρώπων...

Σε βρήκα σε άπειρες λέξεις και εικόνες...
Υπέροχη η ποίηση σου Νημερτή!!!
Ευχαριστώ για το υπέροχο ταξίδι που έκανα !

Καλή σου νύχτα!

Νimertis είπε...

Γκούφη μου, δεν είναι στιγμές ανθρωπιάς αισθάνομαι για σένα οι στιγμές που δίνεις... δίνεις με την καρδιά σου και πάντα... έτσι το έχω αισθανθεί εγώ κι έτσι σε νιώθω... κι όμως, όταν ανέφερα την προδοσία, ήταν η προδοσία της ίδιας της έννοιας της 'αποστολής' του εαυτού... αυτής της 'αποστολής' που φέρει ως... πρόγραμμα και ως διάνυσμα με αρχή την αρχή του χρόνου και τέλος την... ανθρωποποίηση... εκεί αναφέρεται η προδοσία αφού άλλωστε την μετράει ο Αγέννητος...
----------------------------------
Βάσω φίλη μου... τι λόγια να βρω για τούτο που μου επιφύλαξες... δεν το είχα φανταστεί... με συγκίνησες... έχεις ξεχωριστή θέση στο Μαύρο Ρόδο που τόσο το τίμησες... κι εγώ σ'ευχαριστώ... βαθιά και ειλικρινά...