Εκτατό...
Από το σήμερα
εφευρίσκω το χτες
δεν έχω το φορτίο του πόνου
έχει καταναλωθεί μιας Ημέρας το φως
και ταξιδεύω στη Νύχτα…
από το νυν
εφευρίσκω το αεί
όχι πια τεμαχισμένο
από λατρείες
και ψέματα
όχι πια βουτηγμένο
στο αίμα των πρώτων μαρτύρων
αλλά χαριτωμένο
ολόφωτο
τρισδιάστατο και ζωντανό…
από το ένθα ίσταμαι
ναι
βροτός γαρ
με έναν τρόπο ακατανόητο
είμαι ζωσμένος με την υπόσχεση του απόλλυμαι…
και απ’το παράλογο του βίου
εφευρίσκω το λογικό του ζην
είμαι παιδί του Αναξίμανδρου
και το Άπειρο με συνέχει
δεν καταθέτω εύκολα τα όπλα
στις Θερμοπύλες έφτασα αργά
και μόνος
ο Ξέρξης έχει πια περάσει
και η μοναξιά του τοπίου
ρημάζει όλη τούτη τη δόξα…
ναι
από το αδιάστατο
Έλληνας γαρ
είμαι προικισμένος
να ευδοκιμώ στο εκτατό…
και με όλα μου τα δάχτυλα
να δείχνουν εμένα
και με όλα μου τα σώματα
να δείχνουν εσένα
άνθρωπος γαρ
παλεύω να σε περιέχω
καταδικασμένος
να παραμένω ακέραιος
αλλά όχι ΕΝΑΣ…
Σεπ 2009
7 σχόλια:
Εκπληκτικό!
...τώρα και πάντα
φορτωμένος το
άπειρο των γενεών
υπόσχεσαι ανάταση
με την αποκάλυψη
της μοναξιάς
αργοσαλεύοντας τα μέλη σου
ν' αγγίξουν τις αξίες...
Φίλε μου του ατέρμονου
κι Άρχοντα της Ποίησης
Φιλώ Εσένα!..
Ουφ...
Όχι Ενας .....
Ποτέ Ένας ....
Τι ανεπίτρεπτα ανείπωτη αλήθεια!!
Να σαι καλά! Καθε φορά και μεγαλύτερη έκλπληξη ....
καλό βράδυ...
Βλέπω ένα ώριμο βλέμμα να κοιτάζει το βλέμμα του παιδιού, του εφήβου, του ενηλίκου... με μια διάθεση σοφίας που δεν έχει σκοπό να κρίνει, αλλά να συνειδητοποιήσει με θάρρος και πυγμή, τη διάσταση. Την πολυδιάστατη πτυχή της ύπαρξης που ευδοκιμεί ακέραια, αλλά όχι στο ένα...
Εκτατή είναι η ουσία του πνεύματός σου νημερτή, το δίχως άλλο, προικισμένη να χαρίζει με βαθύ στοχασμό, συγκινήσεις σε εμάς, τους ταπεινούς αναγνώστες.
Καλή σου νύχτα φίλε μου!
Κάρμα Νιρβαμή... ευχαριστώ!
ΠΥΡΦΟΡΑ ΜΟΥ ΜΟΝΑΔΙΚΉ!! υποκλίνομαι στην ποταμιαία, πυρογέννητη ψυχή σου!!
Νερένια την καλημέρα γεμάτη παλμό και εγρήγορση! να σαι καλά...
Ατη φίλη... με τιμάς πάντα με ξεχωριστές σκέψεις, με συγκλονιστικά λόγια... δεν έχω λόγια... ευχαριστώ!
"Από το σήμερα
εφευρίσκω το χτες.."
"..στις Θερμοπύλες έφτασα αργά
και μόνος"
Αυτό το "Μόνος" "Ακέραιος" και "οχι Ένας" δεν περιορίζεται από το"Έλληνας", αλλά πλατειάζει στο Άπειρο..
Νιμερτή, από τις πιο εμπνευσμένες σου Στιγμές είναι αυτό το ποίημα, και νομίζω οτι το ξέρεις!
καμιά φορά λέω πως όταν μετατοπίζει κανείς τον άξονα -προς στιγμήν δεν τον ορίζω- από οριζόντιο σε κάθετο ή το αντίστροφο, έχει την κίνηση του ημικυκλίου... τον κύκλο να διαγράψει είναι έργο ζωής αλλά την κίνηση μπορεί να την βιώσει... έχω την αίσθηση απλά πως με αυτό το ποίημα αποτυπώνεται αυτό το εγχείρημα... είναι πολύ τιμητικό το σχόλιό σου!
Δημοσίευση σχολίου