Τρίτη 12 Αυγούστου 2014




Σεντόνι αθανασίας


Σε ένιωθα δίπλα μου να ανασαίνεις
κι ένα σεντόνι
από ιστούς αθανασίας
πλώθηκε στο δωμάτιο
στη ζωή μου
σε όλο μου το είναι

Πως θα μπορούσα να ακινητήσω τη στιγμή
σε τούτη την ευλογία;
μονάχα να το αισθανθώ
και να το απολαύσω
δεν μου αρκεί
δεν με πληρώνει…
       
Σ' έσφιξα πιο δυνατά
να συντονίσω το παλμό σου
με τον δικό μου
να γίνουμε για λίγο
ένας στεναγμός
να έχει η φθορά
μια μάχη επιτέλους
χαμένη…
       
Το ξέρω
θα βλέπω τούτο τον ιστό
ν' αργοπεθαίνει
δίπλα σου
και να διαλύεται σε χιλιάδες
ήλιους μεταξιού
ώσπου να αποφασίσω
ν’ ασπαστώ το Ημαρ της Ανάγκης
και να το φιλοξενώ
στο πιο αθέατο μόριό μου
για να ξεγελιέμαι
ότι τάχα
δεν υπάρχει…

       
Μάης 2009


Simona Carli
  LoverS

4 σχόλια:

~reflection~ είπε...

Μου έφερες στο Νου μία
ΠαρΑλλαγή Ανάστασης


Όλο ντύνονται οι στίχοι,
προστατεύονται,
μα
η ανΥπεράσπιστη Ύπαρξη είναι που διαιωνίζει την Ποίηση...

ε?...

;-)

Νimertis είπε...

παραλλαγή ανάστασης...

ναι...

με συναντάει αυτό θα έλεγα...

γλυκό φιλί Κάκια μου

Kate'sCakeBox είπε...

Συγκλονίζει το είναι κάθε ψυχής που θα έχει την τύχη να το διαβάσει το''σεντόνι της Αθανασίας''φίλε μου..να είσαι καλά πάντα.

Νimertis είπε...

Κι εσύ να'σαι πάντα καλά γλυκιά μου φίλη... σ'ευχαρριστώ για τα τόσο ζεστά σου λόγια... έχεις την αγάπη μου...