Μια λέξη
Πρόλαβα να γράψω μια λέξη
μια μικρή λέξη που πάλεψα,
αλήθεια,
όλα να τα περιέχει
δεν ξέρω μόνο αν ζωγράφισα σωστά
κείνο το μελί θάνατο στο βλέμμα σου
δεν ξέρω αν φυλάκισα ακέραιο
μέσα σ΄αυτή τη λέξη
το ρίγος του κορμιού
τη δροσιά του απογεύματος
το ψύχος του αποχωρισμού
κι ακόμη δεν μπορώ να πω με σιγουριά
αν αποτύπωσα σωστά
μέσα σ’αυτή τη λέξη
το πρόσωπό σου
ολόκληρο…
το φως που έσβηνε στα όμορφά σου μάτια
παλλόμενο…
το πένθος του αγγίγματός σου
υγρό…
ΑΝ…
5/12/2005
Μια λέξη
Πρόλαβα να γράψω μια λέξη
μια μικρή λέξη που πάλεψα,
αλήθεια,
όλα να τα περιέχει
δεν ξέρω μόνο αν ζωγράφισα σωστά
κείνο το μελί θάνατο στο βλέμμα σου
δεν ξέρω αν φυλάκισα ακέραιο
μέσα σ΄αυτή τη λέξη
το ρίγος του κορμιού
τη δροσιά του απογεύματος
το ψύχος του αποχωρισμού
κι ακόμη δεν μπορώ να πω με σιγουριά
αν αποτύπωσα σωστά
μέσα σ’αυτή τη λέξη
το πρόσωπό σου
ολόκληρο…
το φως που έσβηνε στα όμορφά σου μάτια
παλλόμενο…
το πένθος του αγγίγματός σου
υγρό…
ΑΝ…
5/12/2005
9 σχόλια:
Πολύ όμορφο αγαπητέ. Ποτέ δεν θα την βρεις την λέξη, μην έχεις μάταιες ελπίδες..!
λες Νίκο ε; ίσως και να΄χεις δίκιο...
Kι αν χάσω τη λέξη μέσα στη φόδρα της τσέπης μου;
Αν γλυστρίσει στα πλακάκια της αυλής καθώς βρέχει;
Φοβάμαι πως δεν θα χω άλλους χτύπους καρδιάς
ν αγοράσω μια νέα...
Θα χω σβήσει και γω σ' ένα αβέβαιο... "αν"...
Καλό βράδυ Νημερτή.
Εξαιρετικός κάθε φορά
Μαρία καλησπέρα... με τιμάς... το Μαύρο Ρόδο πάντα ριγά με τις σκέψεις και την ευαισθησία σου... να σαι καλά...
ΑΝ... σε παγώνει ο αποχωρισμός
ΑΝ... πενθείς με το άγγιγμά του
φταίει που δεν έζησες,
όπως της άξιζε,
την ένωση.
έχεις λάθος και απορώ με την έκφραση αυτής της αβασάνιστης θέσης Γκούφυ... ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΠΕΙΔΗ ΕΧΕΙΣ ΒΙΩΣΕΙ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ δεν μπορείς να συμβιβαστείς με το σχετικό... διαφορετικά δεν έχεις απλά, τίποτα να χάσεις... απλά πράγματα νομίζω!!!!
Νημερτή, έχεις δίκιο, ξέρεις.
Πράγματι το σχόλιό μου είναι επιπόλαιο.
Σκέφτηκα να ζητήσω την άδειά σου να το διαγράψω,
να πάψει να μολύνει το Μαύρο Ρόδο
και φυσικά Εσένα τον ίδιο,
αλλά άλλαξα γνώμη.
Παρότι είναι όντως λάθος η τοποθέτησή μου,
αν διαγραφεί θα χάσει τη διδακτική της αξία.
Υ.Γ.: σ' ευχαριστώ που είσαι εσύ!
Φορές οι λέξεις μοιάζουν να μην μπορούν να αποτυπώσουν ό,τι βλέπουν τα μάτια της ψυχής και όσα συναισθήματα ορθώνει μια εικόνα εμπρός μας!
Κατάφερες και είπες πολλά με τις δικές σου λέξεις...μια και καταφέρνεις να τις μεταμορφώνεις σε μκρά πινέλα κάποιου ζωγράφου!
Νατάσα, είναι αλήθεια, το αρχέγονο στοίχημα των ζωγράφων και των ποιητών: να αποτυπώσουν με ενάργεια όσα νιώθουν, όσα σκέφτονται, όσα εκρήγνυνται εντός τους... μάταιος ο κόπος και το έργο της Ποίησης ένας ανήφορος συνεχής και τραχύς... ευχαριστώ πολύ για την ματιά σου και τα λόγια σου...
Δημοσίευση σχολίου