Αίσακος
Περνάγαμε το κλαδί της μυρτιάς
από τον ένα σύντροφο στον άλλο
τούτος ο νεκρόδειπνος
έχει το μεγαλείο της σιωπής
και της σιγής το φως
Ο ήρωας που κείται στο βελούδο της γης
μας περιμένει…
Περνάγαμε το πένθιμο κλαδί
από χέρι σε χέρι
λέγαμε δυο κουβέντες κι ύστερα δάκρυα
υμνούσαμε το Μέγα Σχίσμα
που τους θνητούς ποτέ δεν λησμονεί
αλλά και τον αιώνιο παλμό της δρόσινης ζωής
που δραπετεύει από τα Τάρταρα
και μας ποτίζει
για λίγο έστω
με συλλαβές βροχής
Το κλαδί έμεινε κάποτε μονάχο
ορφανό από ψελλίσματα ανθρώπων
που στέκουν τώρα βουβοί
δίπλα στο σιωπηλό πολεμιστή
Έρχεται η αυγή αδελφέ μου
και μεθυσμένους θα μας βρει
να ξέρεις
όχι από πόνο
αλλά από δριμιά κατάφαση Έρωτα
και δάφοινη φωτιά ψυχής
να ορμήξουμε εκεί
που το αιώνιο σε παίρνει απ’το στήθος
και σε αθανατίζει…
Δεκ 2011
Burning life
17 σχόλια:
Χορεύουμε αδελφέ μου, χορεύουμε..μόνον αυτό αξίζει να πω δίπλα στην ιερουργία σου
Πέρασα πολλές φορές πάνω απο τούτες τις λέξεις... Συνήθως, πιάνομαι απο μια-δυο που με μαγεύουν και ταξιδεύω στην πλώρη τους.
Σήμερα, τούτος ο χείμμαρος με τύληξε με μια ζέστη πρωτόγνωρη...
μεθυστική...
Θα πάρω όλα τα λόγια σου μαζί μου απόψε.
Ιχνηλάτες ονείρων...επιθυμιών...
Φιλί! για έναν όμορφο μήνα!...γεμάτο με τη ζεστασιά των λέξεων...
βαθιά η αλληλεπίδραση τελικά αδελφέ μου... και ο χορός καλά κρατεί... σ'ευχαριστώ...
είναι πολύ όμορφο αυτό όταν συμβαίνει ευαγγελία μου... κι εσύ να έχεις έναν όμορφο μήνα με την διάθεση που διάβασα στην τελευταία σου ανάρτηση...
Σε ποιο μήνα να σταθώ; Όλες οι λέξεις σου φύλλα ενός φθινοπώρου, που φεύγοντας άφησε τον άνθρωπο γυμνό κι εκτεθειμένο.
μια αλλιώτικη αίσθηση μου αφήνουν πάντοτε και οι δικές σου λέξεις Γουίκα... αδύνατον να το περιγράψω... ευτυχώς...
Στο κάθε μνήμα που επιμελώς στρώνουν οι της Ταξινόμησης
παλεύοντας να χωρίσουν Ζωντανούς από Νεκρούς,
εκεί πάντα ανθίζει το πιο αισιόδοξο Λουλούδι
πάνω από στεφάνια που αποφάσισαν με θροΐσματα να μιλήσουν αντί του Ανθρώπου..
Κατα λάθος έγινε το λάθος και χρειάστηκε να διαγραψω το πρωτο σχόλιο
και έτσι εκ των αποφάσεων της Μοίρας δημιουργήθηκε το απαραίτητο Σχίσμα για να κρατήσουμε τις...Αποστάσεις μας!!!!!
;-ΡΡΡ
μα, δεν νιώθω τούτη την απόσταση Κάκια... όχι με σένα... κείνο το Σχίσμα έτσι κι αλλιώς θα είναι εκεί... όμως ανάμεσά μας υπάρχουν γέφυρες που χρόνια τώρα δυναμώνουν τις ρίζες τους στις ψυχές... πώς να το κάνουμε, κάποια πράγματα δεν διαγράφονται... ευτυχώς...
σ'ευχαριστώ πολύ που είσαι εδώ...
Το μεγαλείο της Σιωπής..
"όλων η τελειότητα τόσο χαρούμενα μικρή όσο μικρή θα ήθελες να είναι η κάθε λύπη."
Ενα και μονο χάραμα μας βρίσκει πονεμένα οξυδερκείς και εξαντλητικά γαλήνιους το Γαλαθηνό.
Χαμογελαστή Καλησπέρα ..όμορφο Σ/Κ εύχομαι. :))
!
ναι Μαράκι μου, χαμογελαστή καλησπέρα... και την αγάπη μου...
την καλησπέρα μου Δημήτρη φίλε μου...
Δαμασμένη εισπνέω,
τον άνεμο,
το κύμα,
περιμένοντάς σε...-νιμερτή...πέρασα για μιά ανάσα...
"Δαμασμένη" το λοιπόν... καλημέρα Ven...
Τι χρώμα έχουν τα φιλιά που δεν ήπιαμε?
-Θεέ μου-
Σαν βιβλία που μένουν αδιάβαστα/ πιασμένα χέρι χέρι ριγούν στον αγέρα/
-Καλή μας δίψα...-καλησπέρες αγαπητέ μου...
αυτά τα φιλιά βασανίζουν πιο πολύ... Ven...
Δημοσίευση σχολίου