Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2015





Ανακίμ



Στα γιγάντια μπράτσα σου

κράτησέ με

σήκωσέ με απ’το τώρα

που χωμάτινο φέρετρο γίνεται

κι ανύψωσέ με στο Αεί

που λαχταρά η ψυχή μου να εισέλθει

αιώνες τώρα

όχι μόνη

ούτε άφιλη

με τον Άνθρωπο του Κλεισμένου Χρόνου

συντροφιά

τον αδελφό του ληστή

τον πατέρα του προδότη

την οικογένεια του κρεμασμένου



έχουμε δώσει τα χέρια

όλοι εμείς

που στο αίμα μας σταλάζει σαν σκουριά

το μάταιο



και βαδίζουμε αντάμα…



Σεπ2015

Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2015


Φυλακές



Αν είχες διώξει όλες τις φυλακές
κι όλα τα δεσμά είχες σπάσει
κι έμενες μονάχα με όσα ζεσταίνει ο ήλιος
στο βλέμμα σου
πάλι θ’αρνιόσουν αυτόν τον κόσμο
έτσι σ’ακούω να μου λες καμιά φορά
και δεν θυμάμαι τι σου είχα απαντήσει

Κι αν είχες απ’τον έναν άνθρωπο
αγαπήσει όλους τους ανθρώπους
πάλι φοβάμαι θα σπλαχνιζόσουν τη σκιά σου
και δεν θα περπατούσες πια
στην άνυδρη γη

Κι αν είχες λιποτακτήσει
από τον πόλεμο αυτό
που σκίζει το είναι σου στα δυο
πάλι θα ορκιζόσουν
πως ο εαυτός είναι το άθροισμα του ενός
με το μηδέν
και δεν θα έβρισκες ανάπαυση
ούτε στη νύχτα
ούτε στο φόβο…

έστω αν με ήσυχο το πνεύμα
σάρωνες τους ορίζοντες που απέμειναν
θα γλύκαινε η στιγμή και στο παρόν
θα’θελε να κουρνιάσει όλο το μέλλον
κι αύριο τίποτα…

ποιος δίνει περίσσεια σάρκας για ν’αγοράσει
έστω ένα γραμμάριο ψυχής;

…γιατί απ’τους κόλπους του Κόσμου
έρχεται η φωνή σου
και με ανταμώνει
πάνω στο σταυρό
και με δροσίζει…

νομίζω σου απάντησα
και την ερώτησή σου
δεν θυμάμαι πια …

Σεπ2015