Κυριακή 23 Ιουνίου 2019





Το χνώτο του χρόνου
και το αλλοπρόσαλλο της μνήμης…

κρατούσες στα χέρια σου
κείνη τη κλεμμένη άμμο
από το περιθώριο της θάλασσας
ο ήλιος σε διαπερνούσε
εκατοστό εκατοστό
και τόσο αργά
που δεν καταλάβαινες το θάνατο
παρά σαν χάδι τρυφερό…

από το έλλειμμα της αρχαίας συμπόνιας
ζούμε
να το ξέρεις
κι όχι απ’το περίσσευμα…

Ο πύργος αυτός στην αμμουδιά
μάς περιμένει ακόμα

Τρίτη 11 Ιουνίου 2019


Κομμάτι, κομμάτι
μάς μαζεύω
και μάς πετάω στα σκουπίδια…
και ταυτόχρονα ακούω
και βλέπω
και περπατάω
και αγγίζω
και τρώω
και σκέπτομαι
και ξαποσταίνω
και ξαναρχίζω…

και αυτό το αλύχτισμα εντός μου
λέω πως δεν υπάρχει
κάνω πως δεν υπάρχει
και το αγνοώ…

το ξέρω όμως
αποθρασύνεται
μάς ορέγεται…

και του υπόσχομαι
λοιπόν
να το χορτάσω

με κουρασμένο φως…


ιουν2019


Parts Art Print by Golubeva Nataly

Σάββατο 1 Ιουνίου 2019


Το σώμα δεν άντεξε
μια πληγή όλα
και όλα μια κουρασμένη δίνη

το στερέωμα σχίζεται
στα δυο
όπως το παραπέτασμα εκείνου του Ναού
και μολυσμένο αίμα
αφιονίζει στους δρόμους

και η στάχτη
βάρυνε πολύ
έκατσε στα ρουθούνια
έκατσε στα πεζοδρόμια
κάλυψε τα σωθικά των αγγέλων

το σώμα δεν άντεξε
το πνεύμα ριγούσε
και φλεγόταν
ιδρωμένος ρόγχος
υδατώδες πυρ
και πόνος

ίμερος μόλυνε τα ύδατα με λήθη
ο τρόμος σάστισε
ως και ο χρόνος…

που πρόκειται να πας;
σε ρώτησα
έχεις αφήσει πίσω σου φωτιά
και λέξεις δίχως συλλαβές
και καλοκαίρια
που δεν γιορτάστηκαν ακόμα
και τα γενέθλιά σου που έρχονται
και λέμε να ουρλιάξουμε μαζί
ανέκπληκτοι
όπως πάντα
για τη ριπαία τροπή
του είναι

που πρόκειται να πας;

το σώμα δεν άντεξε
ράγισε
έσπασε σε αναρίθμητα κομμάτια

κι όπου στρέφω το βλέμμα
υπάρχει ένα μικρό σύμπαν
ασχημάτιστο ακόμα
έτοιμο ν’ανθίσει σαν λουλούδι
με το άρωμά σου

και το βλέμμα σου

να κουρνιάζει σαν μικρό πουλί
στη χούφτα του απείρου…



Ιουν2019

Rose Garden Entrance  Art Print by Roswitha Schleicher-Schwarz


Να πάρεις όλο το πρόστυχο φως από τα μάτια
Να το πλύνεις στο πυρ που ξεμπροστιάζει το αίμα
Να το κρατήσεις αλώβητο απ’το πένθιμο σέλας
Να το γευτείς… ολόκληρο…
Κι ύστερα αν το αντέχεις
Να περάσεις απ’το εδάφιο πνεύμα
Στον μετάρσιο χιτώνα
Κι απ’το λυπρό του κόσμου δέρμα
Στο άπεφθο των αιώνων βλέμμα…

Να το σηκώσεις
αν μπορείς
το σώμα σου…

Από τη μέρα Εκείνη
δεν επέστρεςψες ακόμη…


[για τον αδελφό μου…]


The Bird 02