Πέμπτη 16 Ιουνίου 2022

Infinity by Domenico Petrocca

 

aeternum exilium

 

το φιλί της

εκείνη την ημέρα

που θυμάται το σώμα

κι εσύ κοντεύεις να ξεχάσεις

είχε τη δροσιά του ήρεμου

μοναχικού πρωινού

σε τόπο απόμακρο

δίχως θεούς ή ανθρώπους

και με το χρόνο να έχει σκαρφαλώσει

στη ράχη σου

και να σε γδέρνει σα μικρό γατί

 

αυτό ήταν το κύρος της στιγμής

κι εσύ το αγνόησες

έμεινες στο εγγύς, στο κερδισμένο άκοπα

της νεανικής γοητείας

και σου λείπει τόσο…

 

μα έρχεται η μέρα

που θα αποκαταστήσει τα πάντα

στην πρώτη τους δόξα

και το φως

για όσους δεν είναι τόσο τυφλωμένοι

θα κάνει διάφανο αυτό που έπεται

στυφό ή πικρό

γλυκό ή άγευστο

με το βλέμμα νιώθεις

κι όχι με το άγγιγμα

 

αν είναι αυτή η εξορία

ή η αιώνια που ακολουθεί

τι να σε ενδιαφέρει πλέον…

 

εσύ δεν ήσουν εδώ

όταν γεννιόταν

κι έτσι απαρηγόρητος

δεν συγκλονίζεσαι

δεν σπαράζεις…

 

τι κρίμα…

Δευτέρα 13 Ιουνίου 2022

 

Τετρακτύες


Δεν θέλουμε το αχανές
αλλά το ευρύχωρο
σε μια ρυτίδα του Αιώνιου άραγε
δε χωράμε κι εμείς;

πρώτα το Εν
έπειτα το είδωλό του
οι αλυσιδωτές αντιδράσεις στο είναι
οδήγησαν την Άτη
στο θέατρο του κόσμου

κι αν ολόγυρα
η προσαρμογή στο μηδέν
ανασαίνει δηλητήριο
το αντίδοτο δεν είναι λοιπόν
εκείνο το άγγιγμα
που φοβήθηκες τόσο πολύ
κείνο το γέλιο
που σου στοίχισε μονάχα
ένα άδολο βλέμμα;

Δεν είμαστε οχήματα του Απόλυτου
αλλά αρνούμαστε τη συστολή του εφικτού
σε μια κουκίδα
κβαντικής ανυπαρξίας

οι 32 Δρόμοι, οι ιερές Τριάδες
οι Τετρακτύες, τα πεντάκτινα
τα στέμματα φωτιάς…
αν δραπετεύσεις ρίψασπις
από το σκήνωμα του Νου
το φρόνημα της σάρκας
θα σ’ εκδικείται αιώνια

κι αν σε ό,τι μας περιβάλλει
σαν άδειο κέλυφος
έρπει και απλώνεται
βδελυρή η χυδαιότητα
δεν φέρουμε εμείς τις εσθήτες του Ακέραιου
δεν εφελκύσαμε πνοές Φωτός
στα δώματα της Περσεφόνης;

Δεν είμαστε μηχανές
που θα πάψουν να οργώνουν το χρόνο
προσδοκώντας το αεικίνητο
αλλά πύρινες ψυχές
μοναχικών πολεμιστών
μοιάζουμε λες
με αφίλητα χείλη
που διψάνε τη δροσιά της Μελανής Μητέρας
κείνη την ιερή Νύχτα
που το φθαρτό στα στήθια της
θα βυζάξει αθανασία
και την επόμενη αυγή
ο σκεδαστής της Φλόγας
ο Χρόνος
ο εμπύρετος πόρνος
θα μας ξεδιψάσει

με το αίμα του Τίποτα…

 

Δευτέρα 6 Ιουνίου 2022

 Λευκό

Οι δυνατές φωνές
σάβανα που τα σκεπάζουν όλα
και πώς ν’ακούσεις τη ψυχή σου
στα πρωινά του ολέθρου;

Λευκό
όπως του Λάζαρου το βλέμμα

Αυτό το αίνιγμα
κλήθηκες να λύσεις
απ’την αρχή του χρόνου
όχι αν οφείλεις
και σε ποιους
όμως τι έπραξες κάποτε
για να χρωστάς για πάντα…

Λευκό
όπως το αίμα τ’ουρανού