Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2015



Έγκαυμα


ήταν το βήμα σου ήσυχο
στη ράχη της γης
κανείς δεν σε άκουσε να περπατάς
να μιλάς
ή να σωπαίνεις…
μα εγώ σε θυμάμαι
τόσο έντονα
όσο το σφυροκόπημα του αίματος
στις φλέβες μου
κι ακόμα νοιάζομαι για σένα

εάν ο ήλιος έσκυβε μια μέρα
πάνω απ’τη λησμονιά του ανθρώπου
θα του έδινα το χέρι μου
θα τον κοιτούσα ολόισια στα μάτια
ώσπου να τυφλωθώ…

χωρίς αισθήσεις
παύουν και τα ερωτήματα

μέσα στο αιώνιο έγκαυμα
σε χώρεσε ο πόνος
και σκιρτάς μονάχα πια
όταν πλένω στο νερό τις νύχτες
τις καμένες ανάσες
των φιλιών σου…

Φεβ2015


Burnt memories

Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2015



Να ακεραιωθείς…
Να μην φοβηθείς…
Να μην κερματιστείς…

Αλλά να μην πάψεις να δέχεσαι…

Να πυργωθείς
Πάνω απ’το αίμα
Να μην δωρίσεις στο εγώ
Το ακριβό σου σπέρμα
Να μην κλειδωθείς στο ενδέχεται

Αλλά να εμπειρωθείς
Τη φυσικότητα του ρυθμού σου…

Κι από το Αχανές να κλέψεις
Μονάχα όσα σου στερούν
Την δίψα για ολότητα…



ιαν2013




Face the whisper

Martin Smolak

Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2015



Οι θεοί κοιμήθηκαν
στη μεγάλη θάλασσα
κι εμείς δεν χάσαμε την καρδιά μας
λιμοκτονούμε
λίγη τρυφερότητα είναι αρκετή
έστω και με άδειο βλέμμα
έστω και χωρίς χέρια
έστω και με κλειστό το στόμα
τρυφερότητα θα πει
να τρέφεις την έχιδνα και την οχιά
που κάποτε θα σε σκοτώσει

οι θεοί αποσύρθηκαν
χάθηκαν στις σπηλιές και στα ηφαίστεια
κρύφτηκαν στα βιβλία
και στις αφηγήσεις
κι εμείς δεν κλείσαμε τα παράθυρα
δεν σφαλίσαμε τις πόρτες
δεν αρνηθήκαμε το αύριο

εδώ είμαστε
στην αγκαλιά του τρόμου
και κοιμόμαστε και ξυπνάμε
και παλεύουμε
κερδίζοντας χάνουμε
όλο το χρόνο κι όλη τη λύπη

και τα βράδια νανουρίζουμε αυτούς
που μια μέρα θα μας αφανίσουν

για να μην είμαστε μόνοι


Δεκ2015

https://1x.com/photo/851157/latest:all

Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2015


Κένταυροι

Στα σώματα
ξέσπασε η μανία του
και παραμόρφωσε τα μέλη
ρυτίδες υλακές διακρίνουν
το ανόσιο από το ιερό
το νοσηρό απ’το ωραίο
στο δάκρυ μόνο
αόρατες…

Με δική μου ευθύνη
με αρνήθηκε η Τάξη

Στα σώματα...

μισοί σοφοί
μισοί αγύρτες
μάχες και οπλές
όπλων ιαχές
α-λόγου ανθρώπου
πύρινο αίμα

Με δική μου ευθύνη
ποντίστηκα σε ωκεανούς
λιπαρής μισανθρωπίας

Στα σώματα...

στα πρόσωπα
εκεί εκδικήθηκε
έραψε τα στόματα
πριν καν μιλήσουν
σφάλισε τα μάτια
πριν προλάβουν να δουν
όπλισε ενόχους τα δάκρυα
και δολοφόνησε

ούτε γέροντας λερός
ούτε νεανίας ευνούχος
με δική μου ευθύνη
ούτε πόρνος
ούτε αγνός

Κένταυροι

Τρομαγμένοι, βλάσφημοι
νύχτια πληγωμένοι
κι εωθινά ξανά γεροί
από αθανασίας περίσσεια
μολυσμένοι
ελεύθεροι , επηρμένοι
σοφία μεθυσμένοι
και τρελοί…


Νοε2015

Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2015


Άτλαντας

Σε φθινόπωρο τόπο
θ’ αποθέσω τους νεκρούς μου
ένας προς έναν
θα φωλιάσουν στο έμψυχο χώμα
και το αίμα τους θα πιει ο πρανής
γενέθλιος ήλιος

οι ανάσες όσων κρεμάστηκαν
απ’τα σύννεφα
θα μπερδευτούν με το ιχώρ του ανέμου
οι ματιές όσων ξοδεύτηκαν στην άνιση πάλη
φυλακισμένα θα έχουν για πάντα
όσα βιώθηκαν την ύστατη ώρα
και στο στερέωμα του Άδη
τα βλέμματα του πόθου
θα μιχτούν
με τις ιαχές των προγόνων

περιμένουν
οι ώρες με δόντια που τρίζουν
περιμένουν
οι λαχτάρες των αγέννητων ανθρώπων
κι εγώ έχω το φορτίο μου ολόκληρο σύμπαν
Άτλαντας
στο σημείο που στέκομαι τώρα

Όρθιος λοιπόν
και στητός ακόμη
πασχίζω
πάνω στο κέντρο του κύκλου
τα χέρια μου
απ’το κορμί
κεραυνούς ν’απλώσω
μυαλό και σώμα ν’αρμονίσω
το μέγα Ύψιλον
αυτό να αιωνίσω…

Νοε2015

Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2015


Το Άλλο Εκείνο


Αν τα γυμνά ανθρώπινα κορμιά
υψώθηκαν και κρέμονται
στο σκοτεινό όργιο του σύμπαντος
κι αν φλέγονται
και ψύχονται μαζί

απ'το "ενεργεία" στο "δυνάμει"

κάτω απ'τα βλέμματα ανήλικων θεών

είναι που ακόμη ο αιώνιος οδοιπόρος
πραγματώνει αέναα
την Οδύσσειά του
και απ'την αγκαλιά της Κίρκης
κι από τους μηρούς της Καλυψούς
ορμάει στο φως
του έσχατου θανάτου
και απλώνει στην επιστροφή
που τόσο πόθησε
μια επίκληση
στο μαύρο δίχτυ της Ανάγκης
για ν'αφανιστεί
όχι ως βασιλιάς
αλλά ως ζητιάνος

Κι η επίκλησή του
θα έχει λέξεις από αίμα
σύμφωνα από πέτρα
φωνήεντα από φως
και στο ουράνιο βλέμμα του
το Άλλο Εκείνο
που τον στερέωσε στο Είναι...

Και με ορθάνοιχτα τα μάτια
δικαιούσαι να ονειρεύεσαι

Και με κλεισμένους πνεύμονες
δικαιούσαι ν'ανασαίνεις

Ένα χωρίς Αυτό
χωρίς το Κάτοπτρο
χωρίς το Χάσμα

Εν εσαεί...


Οκτ2015

Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2015





Ανακίμ



Στα γιγάντια μπράτσα σου

κράτησέ με

σήκωσέ με απ’το τώρα

που χωμάτινο φέρετρο γίνεται

κι ανύψωσέ με στο Αεί

που λαχταρά η ψυχή μου να εισέλθει

αιώνες τώρα

όχι μόνη

ούτε άφιλη

με τον Άνθρωπο του Κλεισμένου Χρόνου

συντροφιά

τον αδελφό του ληστή

τον πατέρα του προδότη

την οικογένεια του κρεμασμένου



έχουμε δώσει τα χέρια

όλοι εμείς

που στο αίμα μας σταλάζει σαν σκουριά

το μάταιο



και βαδίζουμε αντάμα…



Σεπ2015

Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2015


Φυλακές



Αν είχες διώξει όλες τις φυλακές
κι όλα τα δεσμά είχες σπάσει
κι έμενες μονάχα με όσα ζεσταίνει ο ήλιος
στο βλέμμα σου
πάλι θ’αρνιόσουν αυτόν τον κόσμο
έτσι σ’ακούω να μου λες καμιά φορά
και δεν θυμάμαι τι σου είχα απαντήσει

Κι αν είχες απ’τον έναν άνθρωπο
αγαπήσει όλους τους ανθρώπους
πάλι φοβάμαι θα σπλαχνιζόσουν τη σκιά σου
και δεν θα περπατούσες πια
στην άνυδρη γη

Κι αν είχες λιποτακτήσει
από τον πόλεμο αυτό
που σκίζει το είναι σου στα δυο
πάλι θα ορκιζόσουν
πως ο εαυτός είναι το άθροισμα του ενός
με το μηδέν
και δεν θα έβρισκες ανάπαυση
ούτε στη νύχτα
ούτε στο φόβο…

έστω αν με ήσυχο το πνεύμα
σάρωνες τους ορίζοντες που απέμειναν
θα γλύκαινε η στιγμή και στο παρόν
θα’θελε να κουρνιάσει όλο το μέλλον
κι αύριο τίποτα…

ποιος δίνει περίσσεια σάρκας για ν’αγοράσει
έστω ένα γραμμάριο ψυχής;

…γιατί απ’τους κόλπους του Κόσμου
έρχεται η φωνή σου
και με ανταμώνει
πάνω στο σταυρό
και με δροσίζει…

νομίζω σου απάντησα
και την ερώτησή σου
δεν θυμάμαι πια …

Σεπ2015