Κυριακή 28 Αυγούστου 2011





Και…


Δεν χωράει στη χούφτα μου
ολόκληρος ο ποταμός σου
κι όμως
σου έκλεψα εκείνη τη μικρή σταγόνα
που ξέφυγε απ΄τα μάτια σου
και ορθώνω ανάστημα ο θρασύς
πως θα σε κρατήσω ακέραιη

Αν σώζεται ο άνθρωπος
Κάποτε
κάποια στιγμή αν ο λυγμός του
μπορεί να γίνει δροσερή βροχή
και ο ήλιος δεν σπαταλιέται
σε άρρωστες σκιές

στα δάχτυλά μου η μικρή αυτή σταγόνα
θα’χει απορροφήσει όλο το φως
και θα μου μιλάει για σένα

στον έσχατο ύφαλο
των τελευταίων ανθρώπων
τις ώρες που το χτες
θα βγάζει με αίμα και σάρκα
τ’αγκίστρια του από πάνω μου

θα’χω ό,τι χρειάζομαι
να ξεκινήσω απ΄την αρχή

ένα χαμόγελό σου

και…

Αυγ2011



© Radoslav Penchev  Photoshop

Τρίτη 23 Αυγούστου 2011


 Άνοδος

Λευκή, παγωμένη Απεραντοσύνη
ακούς τη φωνή μου;
είμαι ένας μικρός
κρυμμένος σβώλος
από θείο πηλό
και σιωπηλός σε περιμένω
να με σαρκώσεις

Αγγιξέ με!
Τη πνοή σου δώσ' μου
μια ματιά σου έστω
Σήκωσέ με!

Λευκή, παγωμένη Ανοιχτοσύνη
σου'χω δοθεί
τρέμω μα δε φοβάμαι
κλείνω τα μάτια
σε επικαλούμαι!

Κάνε με αθάνατο πλάι σου
Φίλησέ με!
Κλείσε με μέσα σου

Μια Άνοδος η ύπαρξή μου
Μια κλίμακα η ψυχή μου

Λευκή Θεά των Ουράνιων Λυγμών
συντρίβομαι στο Υπέροχό Σου...


22 Νοεμβρίου 1998


Πέμπτη 18 Αυγούστου 2011




Σίτρα Άχρα

[ή άλλη όψη]


Πύρινες εκπορεύσεις
αιχμάλωτες σκιές
ήλιοι που πεθαίνουν στην Ανατολή
κα ανασταίνονται στη Δύση

ο νοσηρός οφιόμορφος
στους ελιγμούς του
στοίχειωσε τον Κόσμο
το αγκωνάρι έχει στα χέρια του ο Κάιν
και τον αδερφό του
σημαδεύει ακόμη…

Ο αργυρός καθρέφτης
δείχνει τα είδωλα στρεβλά
τα Ιερά Αγγεία έσπασαν
το αίμα των Αγγέλων χύθηκε
και στις αρχαίες εκροές
ιλύς και πύον του Εωσφόρου

Δονήσεις φόβου
οι μυστικοί τ’απόκρυφα χειρόγραφα φυλάττουν
με τη ζωή τους
κραταιές ανάσες
στέκουν αγέρωχοι οι πράοι
ανάμεσα σε ποταμούς φωτιάς
κι ακόμη ελπίζουμε
ακόμη ερωτευόμαστε
ακόμη κοινωνούμε
το δρόσινο άγγιγμα
της σπλαχνικής Μητέρας…

Στο καλεσμά Της να σταθείς
κάτω απ’το Δέντρο της Ύπαρξης
στο πρωτοβρόχι της ζωής σου
κι ίσως να νιώσεις
να αισθανθείς
έχει το χώμα τούτο την εκπνοή
του αγαπημένου Όντος
έχει ο άνεμος αυτός τις μυρωδιές
παρθένας Νύχτας
έχει η βροχή ετούτη γεύση
από της θάλασσας το γάλα…

Ιδρώτας αίματος
δέσμιες ματιές
αρνήσου το δηλητήριο
από τις φλούδες του καταραμένου Ξύλου
αρνήσου στην Ατραπό που κληρονόμησες
το βηματισμό της Λήθης
εκείνο που ήταν να εκδηλωθεί
στο κατώφλι σου κιόλας κουρνιάζει
στις τροχιές του ονείρου στερεώσου
το πνεύμα έγινε απ’το σώμα πιο ορατό
το ταξίδι σου άρχισε
αφέσου
ν’ανταμώσεις
τον αληθινό εαυτό σου!!

Σεπ 2009

Τετάρτη 10 Αυγούστου 2011



Αρπιστής

Κάτω από το σπίτι μου
οι στρατιές των προγόνων
δεν σταματούν
ατελείωτες

αναρίθμητα πόδια
ζευγάρια άψυχα μάτια
σάπια μέλη που σέρνονται
στο άνυσμα του ενός…

στην ταράτσα
γεφύρωσαν οι ακροβάτες
το πελεκημένο αυτόκρατο εγώ
με το πρανές του απείρου

απέναντι
είναι η δροσιά του τέλους
κι αυτοί οι τρελοί
θέλουν να ισορροπήσουν
πάνω απ’τα όνειρά μας…

έκλεισα τα σωθικά μου πια
στην επόμενη δράση του είναι
θα επικαλεστώ τις μέρες…

κάτω απ’το βλέμμα μου
80 γενιές
αμίλητοι έρχονται
αμίλητοι φεύγουν
δεν έχουν ήχο οι βηματισμοί τους
έχει κλειστεί κι αυτός στο ερμάρι του
και περιμένει
να ξυπνήσουν οι χορδές του Αρπιστή…

πάνω
κάποιος ξεκίνησε το τολμηρό του πέρασμα
σήμερα τον βλέπω ζωηρό
πάνω στο τεντωμένο έντερό του
αύριο
σε χίλια χρόνια
θ’αναπαύεται στην αγκαλιά Της…

κλείνω το παράθυρό μου
έχω ένα γράμμα πικρό να σου γράψω
αν αφεθώ στον έρωτα αυτό
του ιλίγγου
φοβάμαι
δεν θα υπακούσουν οι λέξεις
να μορφώσουν ό,τι μέσα μου ηχεί
τον κρημνισμό σου…

Αυγ2011

Παρασκευή 5 Αυγούστου 2011


Ολοκαύτωμα…

Μια καλοκαιριού αυγή
Σαν γαλαξίας από προσευχές
Σαν ολοκλήρωμα του ασυνεχούς
Θα απλωθώ
Ως τα πέρατα του εαυτού μου
Θα απειρωθώ
Και θα τελειώσω…

Θα είμαι ένα ακόμη σύμπαν
Από ερωτευμένες ιαχές
Από λοξές και ίσιες και αδρές γραμμές
Από εκατομμύρια νύχτες
Και αθανασίες πρωινές
Γεμάτος ήλιους που προσέφερα λατρεύοντας
Τη κάθε μια μου Ανοδο διακριτά
Γεμάτος άστρα που μου πρόσφεραν με αγάπη
Και σβήσαν στη καρδιά μου
Πυρετικές γεννώντας αναμνήσεις …

Μια αυγή καλοκαιριού
Αύγουστος θέλω να είναι
Θα τεντωθώ σαν του Φοίβου το τόξο
Θα κλείσω τα μάτια μου
Κι όλες τις αισθήσεις που μου απέμειναν
Θ’ανοίξω
Όμορφα
Και ρυθμικά
Σαν μουσική από
άστρων Ολοκαύτωμα
Και θ’αναλωθώ…

Αυγ 2009