ήρωας
έχει απρόσεκτα απλώσει
ο ήλιος αραχνοΰφαντες αχτίδες
στη ράχη επάνω της ζωής σου
και αντί να γερνάς
νέος γίνεσαι ξανά
και αντί να συρρικνώνεσαι
σε μια ασήμαντη φλόγα
από αρνήσεις κουρασμένες
φωτιά σηκώνεσαι
θυμωμένος
ζωντανός
κι έχεις στις φλέβες της αγάπης που σού επιστρέφεται
ανόθευτο το πρωτινό σου αίμα!
ήρωας
που αγκαλιάζει τη γη
για ν'αδράξει σπέρμα από φως
και χώμα από ελπίδα
ήρωας
που ζεσταίνεται απ’τούς ήλιους της νύχτας
ήρωας
που ξεχνιέται υμνώντας σαν Βάρδος την γενναιότητα
του να πεθαίνεις μόνος
έχει απρόσεκτα απλώσει
πάνω στ’όνειρο σου
η νύχτα ένα ασημένιο έρωτα
κι είσαι γι’αυτό ευλογημένος
κι είσαι γι’ αυτό
να ξέρεις
αθάνατος και χρεωμένος
με τον εαυτό σου να μάχεσαι
νικητής αιώνια
κι αιώνια ηττημένος…
Fantasies Of A 120 Years Old Man Struggling To Survive
by Darwin Leon
