Μανδύες
Είμαστε
χορευτές
από φωτιά
σ'ένα
χιονισμένο σεντόνι
σαλεύουμε
αέναα
απροσανατόλιστοι
ερωτικά
και λάγνα
λατρεύοντας
το θάνατό μας
Είμαστε
ροές
φωτός
πλεξούδες
χρόνου
αιχμάλωτοι
ενός ανδρείου στρατού
από
φαντάσματα ριψάσπιδων Ηρώων
και
νεκροστόλιστες ιέρειες της Δόξας
Είμαστε
ποτάμια
και χείμαρροι αιωνιότητας
που
χύνονται στις θάλασσες
θνητών
προσδοκιών
βλέμματα
ερωτευμένων θεών
και
ρυτίδες από σκόνη και θειάφι του Ηφαίστου...
Είμαστε
κουρασμένοι
πολεμιστές
από
αναρίθμητες μάχες
νανουριζόμαστε
από σπαραγμούς αρρώστων
στο χνώτο
μας κουρνιάζει ο θάνατος
Είμαστε
φρενιασμένα
όνειρα στην καταιγίδα
περάσαμε
από τις Πύλες της Γέννησης
και
απλωνόμαστε ράθυμα
στον
ανοιξιάτικο κάμπο του σύμπαντος
. . .
Είμαστε
ολομέταξοι
χιτώνες
που
βάφτηκαν στο αίμα αθώων
η ιστορία
μάς ατενίζει θριαμβικά
υποκλίνονται
οι αιώνες μπροστά μας
ο φόβος
που μας τρώει τα σωθικά
έγινε το
παιδί που κρατάμε απ'το χέρι
Είμαστε
πληγωμένοι
εραστές που αρνήθηκαν
ένα γενναίο
όχι
για να
ζουν δυστυχισμένοι
σ'ένα
κίβδηλο ναι...
. . .
Τα ένοχα
θύματα είμαστε
που
έμαθαν αθώα να γελούν
μα
είμαστε και οι δήμιοι
που θα
μας μακελέψουν
