Τι απ΄όλα;
Τι απ’όλα έμεινε;
Χωρίς τη νύχτα μου
Ήρθε απότομα η αυγή σου
Και με έλιωσε
Συγνώμη
Δεν πρόλαβα να γεννηθώ
Σε λίγες ώρες…
Τι απ’όλα σώθηκε;
Χωρίς το στόμα μου
Ήρθε ξάφνου το φιλί σου
Και με αφομοίωσε
Συγνώμη
Δεν είχα άλλο πρόσωπο
Να σου δώσω…
Τι απ’όλα έζησε;
Χωρίς το θάνατό μου
Ήρθε απότομα η ζωή σου
Και με μεταβόλισε
Αίμα πηχτό σα το βλέμμα σου
Παντού ολόγυρα
Στο φωτισμένο είναι μου
Και σπαρταράω από εκρήξεις
Και γεννάω εμένα
Ξανά και ξανά…
Μάιος 2009
2 σχόλια:
Τίποτα δεν έμεινε που να θυμίζει έμενα ...
Πάρα μονάχα μια αχτίδα φως που χαρακώνει τις ρωγμές του χρόνου μέσα απ'τα κλειστά παραθυρόφυλλα της ψυχής σου ..
Έτσι νιογέννητος
τα εμπεριέχεις όλα.
Δημοσίευση σχολίου