Ένας άλλος εαυτός
Δε φοβόμαστε
Απλώς, πονάμε
Πίσω από τον απέναντι τοίχο
Ένας άλλος, ακόμη ψηλότερος
μας περιμένει…
Δεν είναι ότι κρυβόμαστε
Απλώς
Πληγή τη πληγή
μαθαίνουμε ακόμη
Ν’αγαπάμε…
Διαφυγές δε χρειαζόμαστε
Είναι η αλήθεια που αρνηθήκαμε
Κι ακόμη τη χρωστάμε
Πίσω από τον επόμενο σύντροφο
Ένας άλλος, πιο σκληρός
Με απουσία μας χαρακώνει…
Δεν είναι ότι θωρακιζόμαστε
Απλώς μαθαίνουμε ακόμη
Πως είναι να ζούμε
Χωρίς την πανοπλία του εγώ
Πως είναι να ζούμε
Χωρίς το αγορασμένο αίμα των άλλων
Να ζούμε αληθινά…
Στο άπειρο δεν απλωνόμαστε
Είναι η αφθαρσία ένα ρούχο
Που δεν έχουμε μάθει να φοράμε
Πίσω από τον επόμενο εαυτό
Ένας άλλος, ακόμη πιο μοναχικός
Το αιώνιο μας χρεώνει…
Μάης 2009
3 σχόλια:
Επέτρεψέ μου να σε συγχαρώ.
Όχι για την ίδια τη γραφή
αλλά για την ικανότητά της
να διαπερνά "την πανοπλία του εγώ" μου
ευχαριστώ Γκούφι... ενδιαφέρον σχόλιο
"Τα ελέυθερα κορμιά προσφέρονται
στο χάδι του ανέμου, του ήλιου, του ματιού"
έγραψε ο Άγγελος Τερζάκης
και γω αναρωτιέμαι
πότε θα ξεκλειδώσουμε το σεντούκι
για να ελευθερώσουμε και τον άλλο μας εαυτό
που όσες μάσκες και να του φορέσουμε
θα παραμένει ο αληθινός.
Δημοσίευση σχολίου