Όπου κι αν με κόψεις…
Όπου κι αν κοιτάξεις μέσα μου
Θα βρεις εσένα
Όπου κι αν μ’αγγίξεις
Το δικό σου ρίγος…
Όπου κι αν με κόψεις
Το δικό σου αίμα θα τρέξει…
Αν έφευγες
Θα έκανα το μέλλον παρελθόν
Τη δράση μου αναδρομή
Την ανάσα του χρόνου
Απολίθωμα της αγάπης μου
Για να σε έχω πάντοτε κοντά μου
Όμως αν έμενες…
Ό,τι κι αν ανασύρεις από μέσα μου
Είναι η δική σου εικόνα
Κι όλα μου τα δάκρυα
Οι φυλακισμένες ενοχές μου
Όποιο δωμάτιο κι αν ανοίξεις μέσα μου
Φιλοξενώ εσένα
Όπου κι αν με κόψεις
Το δικό σου αίμα θα τρέξει…
Ιούνιος 2009
9 σχόλια:
Γιατί δεν δοκιμάζεις το εξής:
"αν σήμερα ήταν αύριο, θα σ' άφηνα στο χτες"
δια-κε-κρίνω μια σκωπτική διάθεση... ή όχι;
Περιπαικτική μόνο.
Έτσι ... για αλλαγή.
Αλλά μάλλον πήρα "θάρρος".
Απολογούμαι αν το παράκανα.
Την επόμενη φορά θα είμαι πιο προσεκτική.
όχι να μην είσαι προσεκτική, όπως θέλεις εσύ να είσαι... όπως σου βγαίνει... αυτό έχει αξία...
καλά και λίγο προσεκτική δε θα έβλαπτε!!! (ακλόνητος βράχος στις θέσεις μου είμαι όπως βλέπεις!!)
Να, λοιπόν, που έφτασε η επόμενη φορά...
Και αναρωτιέμαι
πόσο ελκυστικό μπορεί να είναι για κάποιον
να αναζητά εσένα
μα να σκοντάφτει επάνω στο εαυτό του...
Επιστρέφω για να πω
πως δεν αναρωτιέμαι πια πως γίνεται,
"δύο ψυχές σ' ένα κορμί,
δυο υπάρξεις σε ένα σώμα"
δεν αναρωτιέσαι πια ε goofy; κάποια στιγμή πρέπει να το αναλύσεις αυτό...
Δημοσίευση σχολίου