WP.jpg)
Να με φιλοξενήσεις...
Στερεώθηκε ψηλά
Ο ήλιος που με αγάπησε
Και μου επέτρεψε
Για μια στιγμή μονάχα
να τον αψηφήσω
Και μέσα από κείνον
Να σ’εφελκύσω
Μέσα μου ακόμα ανήσυχη
Η τελευταία σου συλλαβή
Απ΄ την ανάσα του πυρός
Απ’ τη Στύγα της αιώνιας Μήτρας
Δεν την αγγίζω
Δεν την ενοχλώ
Σαν άγριος αετός φοβάμαι
Θα μου ξεφύγεις
Γι’ άλλους ουρανούς
Και θα ορφανέψω…
Σχίζει ανελέητες μαχαιριές
Το σεντόνι του πόνου
Το χαμόγελό σου
Και αρπάζομαι
Απ΄το γαλάζιο χάδι σου
Και σώνομαι
Και στο νησί σου
Με αποθέτει
Αυτός που με σπλαχνίστηκε…
Κι εσένα τώρα
Στην αμμουδιά του βλέμματός σου
Περιμένω
Να με δεχθείς
Στα μυστικά σου δώματα
Να με φιλοξενήσεις…
Ιουλ 2009
4 σχόλια:
Υποκλίνομαι στις λέξεις του "Μαύρου Ρόδου"...
Καλημέρα Νημερτή
καλημέρα Μαρία... φαίνεται λοιπόν πως το Μαύρο Ρόδο αξιώθηκε τελικά να φιλοξενεί σπουδαίες γραφίδες...
Nimertis, σε φαντάζομαι
να κοιτάς προσηλωμένος το στερέωμα
και ν' αναζητάς ένα μονάχα αστέρι
για να φτιάξεις ολάκερο τον δικό σου αστερισμό...
Περιμένω...Να με δεχθείς...
με σαρώνεις ..με εκτινάζεις.. με υποτάσσεις..
Δημοσίευση σχολίου