Aιωνιότητα
άπλωσα το βλέμμα μου
στον άδειο ουρανό
η φωνή δεν βγήκε
ούτε ο λυγμός
νομίζω μόνο
πως κάποια στιγμή
ούρλιαξα μέσα μου
τόσο δυνατά
που το αίμα για λίγο
σταμάτησε να τρέχει στις φλέβες
που βρίσκεσαι;
τα χέρια μου αισθάνονται περίεργα που δεν σε αγγίζουν
το στόμα που δεν σε φιλάει
τα μάτια μου που πέσαν σε φτωχές εικόνες του κόσμου
κι όχι στο άγιο πρόσωπό σου
η ανάσα μου που δεν μπερδεύεται με την δική σου
το σώμα μου που δεν εφελκύει το δικό σου...
το τελευταίο μου δάκρυ θα φυλάξω
σου είχα πει
να πλύνω την ψυχή μου
όταν δεν θα αντέχω άλλο πια...
τα δάχτυλά μου δεν αισθάνονται πια
δεν μου μεταφέρουν ερεθίσματα ουδέτερα
τα μάτια μου αρνούνται
να παροχετεύουν την ασχήμια ολόγυρα
στο είναι μου
τα βήματά μου
έμειναν εκκρεμή
και ακρωτηριασμένα...
τα χείλη μου όμως
ακόμη
επιμένουν
να ψελλίζουν τ'όνομά σου
και η ύπαρξή μου
συνηχείται με τη δική σου
στην αιωνιότητα πια αγάπη μου
και δεν μπορεί
ούτε θέλει να κάνει αλλιώς...
Νοε 2009
16 σχόλια:
Είναι παράξενη η ενέργεια
που διοχετεύεις!
Ενέργεια άκρως διεισδυτική,
ευεργετική,
ομιλητική!
Πολυδιάστατη,
πολυεπίπεδη!
Ενέργεια που μαγνητίζει
με έναν τρόπο κατάδικό της!
Αποπλανά,
κάμπτει αντιστάσεις,
εξουδετερώνει άμυνες,
υπερνικά αναστολές,
θεραπεύει σύνδρομα!
Ενέργεια
που επιτρέπει στον καθένα
να ξεδιπλωθεί εμπρός σου
να ανοίξει σαν όστρακο
-που μετά από πολλούς αιώνες
ριζωμένο σε σκοτεινό βυθό-
σου αποκαλύπτει
τα κρυμμένα μου μαργαριτάρια,
σου χαρίζει τους θησαυρούς του
σου προσφέρεται!
Κι αν κάποια στιγμή παραπλανηθείς
και θελήσεις να τη θυσιάσεις
σε ανίερο βωμό
-στην προσπάθειά σου
να επικαλεστείς κάτι μακρινό,
κάτι αλλοτινό-
θυμήσου πως
όπως τα μυστικά
δεν διαβάζονται
από βαρβαρικά χείλη,
δεν ερμηνεύονται
από βέβηλες ψυχές
έτσι και το μάγμα της ψυχής σου
δεν κινδυνεύει να βεβηλωθεί!
Γκούφυ... άφωνος... δεν έχω λόγια... προσκυνώ...
Σήμερα μας έπιασαν τα ερωτικά.
Εκεινα ομως που κρύβουν σιωπές και γεμιζουν την ψυχή αυτη την υγρη μελαγχολία...
Από κεινα που λατρεύω να διαβαζω...
Καλησπέρα Νημερτή
καλησπέρα Μαρία... ναι, ένας παράξενος συντονισμός ε;... καλό σου βράδυ...
Όμορφη γλυκιά ανάμνηση η προσμονή...
Ο πρώτος στίχος πολύ δυνατός.
Καλή Κυριακή να έχεις Νημερτή.
Blue Rose... την καλημέρα μου και ένα ζεστό ευχαριστώ μιας και ο χειμώνας έκανε πια την εμφάνισή του... να μην τον αφήσουμε να κλείσει τις καρδιές αλλά μονάχα να τον απολαύσουμε...
"το τελευταίο μου δάκρυ θα φυλάξω
σου είχα πει
να πλύνω την ψυχή μου
όταν δεν θα αντέχω άλλο πια..."
Δάκρυα κάθαρσης...έχεις ένα πολύ άμεσο τρόπο γραφής που διεισδύει ως τα μύχια της ψυχής, αναρτώντας το είδωλο του έρωτα φωτεινή εικόνα των ματιών μας να μας θυμίσει ότι ζούμε...σαν κάποτε ο χειμώνας ριζώνει στις καρδιές μας!
Μου άρεσε πολύ Νημερτή θα συμφωνήσω σε όλα με τον Γκούφυ και θα συμπληρώσω ...μια ενέργεια μια λάβα ερωτικής ψυχής διαχέεις με το να γράφεις!
Καλό μήνα!
πόσο κοντά στην καρδιά
είναι όλα, σε ευχαριστώ
καλό σου μήνα
φιλιά
Νατάσα καλησπέρα... ευχαριστώ πολύ για το ζεστό σου σχόλιο... είναι η αλήθεια ότι τα όσα ανέφερε η Γκούφυ όπως και τα δικά σου θερμά λόγια με αγγίζουν στον πυρήνα μου... καλό μήνα...
'ποιώ-ελένη' είναι αλήθεια... κοντά στη καρδιά κι εδώ είναι η μεγάλη επανάσταση και η μεγάλη... ανάσταση... η καρδιακή ανάσταση και όχι η νοητική... καλό μήνα και καλό χειμώνα..
πόσο μιλούν όλα αυτά μέσα μου...
ειναι ανάσταση όμως όλος αυτός ο πόνος;
γιατί εγώ εδώ και καιρό στέκομαι στο χάσμα του βουβή και ανήμπορη να δράσω να αντιδράσω να ποιήσω...
Νίνα σε χαιρετώ και σε καλωσορίζω στο Μαύρο Ρόδο... αν βρίσκεσαι σ'αυτό το χάσμα, όπως το έγραψες, η αντίδραση θα έρθει φαντάζομαι στην στιγμή της και η δράση θα ακολουθήσει... καμιά φορά το να βιάζουμε τις εξελίξεις -και την εσωτερική κινητικότητα- είναι ό,τι χειρότερο... ευχαριστώ για το link στο πολύ ιδιαίτερο ιστολόγιό σου...
Αβυσσος...
Μακαρι να ηξερες τι νιωθει...
Μακαρι να ηταν εδω...!
Παρομοια κατασταση και η δικη μου...!
Καλο μεσημερι και καλο μηνα!
ζόρικη αυτή η κατάσταση Έφηβε αλλά το μέτρο του πόνου είναι και το μέτρο της αγάπης...
"...μήπως να 'ναι εμμονή τούτη η αγάπη;
μήπως αυτογνωσία;
μήπως το όρμα;
μήπως ανθρώπων καταγωγή;
του νου μήπως τα μυστικά μας καταγώγια; ... "
με λέξεις ισάξιες συναισθμάτων αποτυπώνεις μέσα μου τον έρωτα που δεν "οριοθετείται" ... ταπεινά υποκλίνομαι και στην αμεσότητα του λόγου σου!
καλό απόγευμα φίλε nimertis
ναι acer_v εισήλθες ξανά στον πυρήνα... ο έρωτας που δεν οριοθετείται αλλά τα... όρια που πυρπολούνται από τον έρωτα και απλά, παύουν να 'ορίζουν', να 'περιορίζουν'... μου έδωσες τροφή για σκέψεις... να σαι καλά...
Δημοσίευση σχολίου