ένα κλεμμένο βλέμμα
στο νερό η φωτιά βαφτίζεται
και παίρνει τ’όνομά σου
ένα ριπαίο νεύμα
αρπάζεται η γη απ΄τον ουρανό
αλλά δεν αφανίζεται
ένα βαθύ τραύμα
διατρέχει ο ήλιος το στερέωμα
και ιχνεύει
τον αφανισμό του
ένα άδειο στρώμα
αγγίζουν τα χέρια το κενό
αλλά δεν απελπίζονται
μια επίκληση άηχη
στον έρωτα που δεν γονάτισε
στα δάχτυλα του φόβου
στέγνωσε το αίμα
αλλά κι ο νύχτιος πυρετός
καλοδεχούμενος κι αυτός
σε τούτο τον ασύνορο κόσμο…
(της ανάσας σου
καθώς πατάς τη νότα
στο ΄ν΄του ονόματός μου…
…της μουσικής στους φθόγγους σου
καθώς αφηγείσαι το ελάχιστο
πριν το αφομοιώσει το Όλο
και ήδη μέγιστο είναι…)
Noe 2008-Sep 2009
10 σχόλια:
Iριδίζων πόθοι
γεννούν πυροτεχνήματα
στις καμπύλες της νύχτας...
Εγω το σημερινό σου
το ειδα καθαρά ερωτικό
απ την πρώτη λέξη.
Καλησπέρα
καλησπέρα,
επίκληση άηχη.
Πολύ όμορφες λέξεις!
καλησπέρα Μαρία... ερωτικό... όπως άλλωστε όλα με μια έννοια, έτσι δεν είναι;
Τόνια καλησπέρα, τις πιο θερμές μου σκέψεις...
έρωτας "ουράνιος"!
που στην περίμετρο του "κοσμου" σε ακολουθεί ...
υπέροχο να σε διαβάζω! ...
όμορφη μέρα να έχεις
Αν στο νερό η φωτιά
β α φ τ ί ζ ε τ α ι
σημαίνει πως
ό λ α μπορούν να συμβούν...
Κι αν δεν είναι ανοιχτή υπόσχεση
μήπως είναι λυτρωτική;
acer v καλημέρα... το Μαύρο Ρόδο έχει πάντα ένα διαφορετικό αρωμα όταν το επισκέπτεσαι... να σαι καλά...
Γκούφυ καλημέρα... πόσο όμορφα το έθεσες... έτσι είναι... μπήκες στον πυρήνα αμέσως...
Αφομοιώνεις το Όλο.... εκμηδενίζοντας το Εγώ.....
Πολλές φορές στις επισκέψεις μου στερεύουν τα λόγια και θέλω μόνο να απολαμβάνω τα γραφόμενά σου.
Καλό απόγευμα
τώρα στέρεψαν και τα δικά μου λόγια... με τιμάς... σ'ευχαριστώ Βασιλική...
Δημοσίευση σχολίου