incarnatus
Τα πόδια μου ήταν ρίζες
τα χέρια μου ήταν πλανήτες
απλώθηκα ως το υπερεκτατό
βάθυνα ως το στόμα του χρόνου
δεν θυμάμαι αν γεννήθηκα
ο πρώτος
και ο έσχατος
δεν έχουν μνήμη
δεν ήμουν δέντρο
δεν ήμουν άνθρωπος
δεν ήμουν έναρξη
ούτε πέρας
χειρωνάκτης της ύπαρξης
δεν ήμουν
ούτε περιείχα την υπόσχεση
καμιάς αθανασίας
ο άγιος
και ο βλάσφημος
σαρκώνονται στο ίδιο σώμα
το βλέμμα μου
και τούτο το θυμάμαι
σάρωνε τα πελάγη του απείρου
και δεν στεκόταν πουθενά
παντού ανάσες νύχτιες
παντού φλεγόμενοι άγγελοι
παντού μοναχικοί
εξόριστοι θεοί…
δεν ήμουν συμπαγής
ρευστός δεν ήμουν
δεν είχα στήθος
στο μέρος της καρδιάς
μονάχα
ένα μαύρο ρόδο…
και πάνω στα δεκάξι πέταλά του
το μηδέν
και το ένα
να ερωτοτροπούν
αέναα…
Tree man by svetanima
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου