ΜΑΥΡΟ ΡΟΔΟ

Ήλιοι μακρινοί

Απέκτησα μια κακή συνήθεια

να μετρώ τα πέταλα των λουλουδιών

αντί να τα σκοτώνω

και είμαι πληγωμένος μίσχος

που ολοένα γδέρνεται

κι όμως αντέχει ακόμα...

Κράτησα μια πικρή υπόσχεση

να κοιτάζω πάντα τα αστέρια

και να μη φοβάμαι

γιατί ο κόσμος που ζω είναι το πυκνό σκοτάδι

και τα χαμόγελα είναι ήλιοι μακρινοί...

Λυπάμαι που

δεν αφήνω κάποιο δάκρυ τώρα που φεύγεις

αλλά δεν έχω πια άλλα να σου δώσω

εκτός από ένα χαρτί που έχω γράψει κάτι για σένα

"συρρικνώνομαι"

κι ένα κουτί με σπίρτα

να το κάψεις...

16/5/2001