Μορικόνε
και το είναι μου
έσταζε
τη φυγή σου
δάχτυλα
του χρόνου
φορούν το δαχτυλίδι σου
δείχνουν το φεγγάρι σου…
για μένα
ακόμα αόρατα είναι…
Πάνω στο τοίχο
έχει απομείνει η ανάσα σου
ξέχασες στο σεντόνι
ένα καλοκαιρινό σου βλέμμα
και δεν αντέχω
πια να σκεπαστώ…
Άκουγα Μορικόνε
και πέθαινα
ανοίγω τη παλάμη μου
σου είχα αρπάξει ένα χαμόγελο
και δεν στο δίνω
αν
λέω αν
απόψε αποδράσω
να χαμογελά κάτι επάνω μου…
Πάνω στο τοίχο
έχει σκαρφαλώσει η ζωή μας
φέρε μου το πρωί τσιγάρα
και καφέ
κι ένα ακόμη σ’αγαπώ
για να έχει το κουράγιο
ο ήλιος να ανατείλει πάλι
Ιουλ 09
10 σχόλια:
nimertis,
Σε καλημερίζω και
περιφρονώ επιδεικτικά
την τσιριχτή φωνούλα στο κεφάλι μου
που επιμένει
πως κινδυνεύω,
από απλή αναγνώστρια
με απροειδοποίητες εκρήξεις θαυμασμού...
και όχι μόνο,
να γίνω...
"οπαδός" Σου!
Είναι ποιήματα
που σε πιάνουν από το χέρι
και σε οδηγούν σε μια σκοτεινή γωνιά
Πάνω στον ώμο τους
γέρνεις και κλαις.
Γ.Τ.
ΌΧΙ, ΟΧΙ goofyMAGOUFH μου, μην την περιφρονείς τούτη τη φωνούλα... άκουσέ την! Πάντως, καλημέρα και... τι ωραία να λέμε καλημέρα πλέον...
ευχαριστώ και το ανώνυμο σχόλιο...
Και να σκεφτείς πως
κατά τη διάρκεια της πρώτης μου περιήγησης,
κουράστηκα και μόνο από το κοίταγμα
των αναρτήσεων...
"που να τα διαβάσω κιόλας", σκέφτηκα και
έκανα μεταβολή...
Καλημέρα = τρυφερό δώρο
...είδες; τι σε έκανε όμως να επιστρέψεις γκούφη; ίσως είναι μια καρμική συνάντηση αυτή... η δική σου ζεστασιά έκανε το μαύρο ρόδο να μην είναι πια μόνο... μοναχικό ίσως αλλά όχι μόνο πια...
Ο δολοφόνος
πάντα επιστρέφει
στον τόπο του εγκλήματος...
χι χι χι
Μια δεύτερη ευκαιρία μου άξιζε, δε νομίζεις;
και βέβαια... και είμαι πολύ χαρούμενος για τον... γοητευτικό δολοφόνο που ξαναγύρισε... μερικά ζητήματα λοιπόν έχουν τόσες αναγνώσεις, τόσα κρυφά επίπεδα... εκεί που νομίζεις πως... οκ... θα επανέλθω...
Αν αυτό δεν λέγεται άγνοια κινδύνου...
πως λέγεται; ΟΕΟ!!!
Υ.Γ.: μίλα μου για τις "Ηθικές Παρενοχλήσεις".
(Μια ζητιάνα στο blog σου)
Δημοσίευση σχολίου