Όλα
Οι Pink Floyd στο ραδιόφωνο
"hey you
out there in the cold
can you hear me?..."
πρόσωπα μέσα σε πρόσωπα
εικόνες μέσα σε εικόνες…
ο Μπόρχες τυφλός περιδιαβαίνει ανάμεσα
σε αμέτρητους τόμους βιβλίων
που δεν μπορεί πια να διαβάσει...
Ο πατέρας με κρατά απ'το χέρι
χαμογελώντας σε κείνη τη παλιά φωτογραφία
θυμάμαι ακόμη τι μου έλεγε
κείνο το απόγευμα
[ο άνθρωπος, να ξέρεις
είναι ενδεής…]
μα κυρίως τον θυμάμαι σιωπηλό
και μόνο...
μουσικές μέσα σε μουσικές
φωνές μέσα σε φωνές
και ο Κρισναμούρτι ετοιμάζεται να φτερουγίσει
αναρωτώμενος αν μπορεί το φως
να μιλήσει για το φως
και η ενέργεια
για την ενέργεια...
Μια παρέα από ανέμελα παιδιά
συζητούν με θόρυβο
γελούν πειράζοντας ο ένας τον άλλο
καπνίζουν, τραγουδούν,
αύριο δίνουν διαγώνισμα
και αύριο είναι γέροι και λησμονημένοι
με εκατομμύρια αναμνήσεις
που έχουν μόνη συντροφιά...
στιγμές μέσα σε στιγμές
αλήθειες μέσα σε ψέματα
ψέματα μέσα σε αλήθειες
η μητέρα κλείνει στις φτερούγες της
ένα σύμπαν από δάκρυα αγάπης
έχει στα μάτια της ροδοπέταλα φωτός
έχει στο γέλιο της
φιλοτεχνήσει θνητές αθανασίες
και με περιμένει…
Οι Pink Floyd στο ραδιόφωνο
"together we stand
divided we fall…..."
όλα που υπήρξαν
για λίγο
κι ύστερα έφυγαν
για πάντα
όλα που γεννήθηκαν και ακμαία έζησαν
την ακέραιη δόξα της στιγμής
και δικαιώθηκαν σκορπίζοντας
τα απομεινάρια τους
στο τίποτα απ'όπου θα ξανάρθουν κάποτε...
2001-2009
13 σχόλια:
Και εσυ αναπωλεις...
Παιδικα χρονια γεματα εικονες...
Τελικα η ζωη μας ειναι μια σειρα απο εικονες...!
"και δικαιώθηκαν σκορπίζοντας
τα απομεινάρια τους
στο τίποτα απ'όπου θα ξανάρθουν κάποτε..."
Ποτε θα ερθει αυτη η μερα...?Κανενας δεν ξερει...
Πλησιαζοντας στην δευτερα παρουσια...Ας ακουσουμε τα λογια σου και ας πιασουμε την ουσια...!
Γεια σου φίλε Εφηβε... ευχαριστώ για την προσέγγιση, να σαι καλά...
Κάποτε,
θυμόμουν πως
φοβόμουν τις πτώσεις
ακριβώς τη στιγμή που βουτούσα στο κενό
κι επειδή δεν γνώριζα τη λειτουργία των φτερών μου
τα φοβόμουν κι αυτά και δεν τα άνοιγα.
Τώρα,
φοβάμαι ακόμα τις πτώσεις
επιμένω να βουτάω στο κενό
μα αχρήστεψα τα φτερά μου
για ν' απολαύσω το ταξίδι.
Το τέρμα της πτώσης απέχει πολύ.
Μια παρέα από ανέμελα παιδιά
συζητούν με θόρυβο
γελούν πειράζοντας ο ένας τον άλλο
καπνίζουν, τραγουδούν,
αύριο δίνουν διαγώνισμα
και αύριο είναι γέροι και λησμονημένοι
με εκατομμύρια αναμνήσεις
που έχουν μόνη συντροφιά...
κι ανάμεσα στις δυο «στιγμές» τι;
κρατήσαμε από ένα ολάκερο κομμάτι ζωής μόνο αναμνήσεις ;
η ζωή «αίμα» ρέει … παρών σε κάθε παρόν
στο τίποτα απ'όπου θα ξανάρθουν κάποτε...
γιατί από το τίποτα ξεκινάνε όλα και παίρνουν υπόσταση
οι μηδενικοί χρόνοι γεννούν αρχές
αντώνυμο του ενδεής ο λόγος και το πνεύμα σου … καλή σου μέρα
ένας λόγος που αναπολούμε διαρκώς το χθες είναι γιατί είναι η μόνη διάσταση στην οποία είμαστε ολοκληρωμένοι και εκ του ασφαλούς το τώρα μπορεί να αιματοδοτεί το χθες στο καθαρά αναμνησιακό επίπεδο... ευχαριστώ acer_v για το σχόλιο...
Γκούφυ δεν έχω λόγια... είσαι μοναδική...
ο,τι απωλέσαμε
επανέρχεται μέσα από τις
ρωγμές της δικής μας γής
αισθήσεις καθαρές θέλει
ευαισθησίες νωπό χώμα
και δυο ζευγάρια φτέρα
οι μνήμες να δραπετευουν
αγαπώ το τρόπο γραφής στο σύνολο τους
σε διαβάζω
τη καλησπέρα μου 'ποιώ-ελένη' και ένα θερμό ευχαριστώ... σε επισκέπτομαι συχνά και σε διαβάζω... εξαιρετικό το ιστολόγιό σου και η γραφή σου δυνατή, ξεχωριστή, πλούσια... να σαι καλά...
"στιγμές μέσα σε στιγμές
αλήθειες μέσα σε ψέματα
ψέματα μέσα σε αλήθειες"
μνήμες, μνήμες, μνήμες...τέρμα.-
Καλησπέρα!
"..μουσικές μέσα σε μουσικές
φωνές μέσα σε φωνές.."
Ολόκληρο, είναι μια αποκάλυψη..
Μ΄άρεσε πάρα πολύ..
Και μέσα στα μάτια μας ένα άλλο βλέμμα..
Αναγκαστικά απουσιάζω από το μπλοκ αυτό το καιρό για μεγάλες περιόδους και μετά συνειδητοποιώ ότι όμορφα πράγματα συμβαίνουν εδώ και δεν τα παίρνω είδηση..
χαίρομαι Blue Rose για την ζεστή σου υποδοχή... μερικοί επιμένουν να επιτιθενται στα μπλογκς μέσα από το στενόμυαλο πρίσμα τους αλλά εμείς ξέρουμε να διακρίνουμε το κίβδηλο από το αληθινό... την καλημέρα μου...
Καλως ηρθες Νimertis.L'ami coztjrs
γεια σου φίλε coztjrs... πολύ ενδιαφέροντα όλα σου τα ιστολόγια, καλωσόρισες και στο Μαύρο Ρόδο
Δημοσίευση σχολίου