Μυστικός
Ντύνομαι αίμα
Και γίνομαι πολεμιστής δεινός
θα γκρεμιστώ από τα βράχια της Ισσού
Για του Αλέξανδρου την αιώνια δόξα
θα ξεχαστώ εγώ με απροθυμία
Για να λάμψει στο Μακεδόνα στρατηλάτη
Του Φοίβου η τρέλα…
Ντύνομαι επίκληση
Με τον Ενώχ βαδίζω σιωπηλός
Στα διαμερίσματα του Θρόνου
Ενεός, απόστατος, μικρός
Και πάνω μου ξεσπώντας
το Αιν Σοφ αποκαλύπτει
Τις 12 σεφίρες
Και μονομιας
Από αθάνατος
Γίνομαι θνητός…
Ντύνομαι φως
Και γίνομαι φτωχός Ιππότης του Ναού
Στην Ακρα
θα πάρει το κεφάλι μου ο Σαλαδίνος
στην Αγια Πόλη
δεν θα αξιωθώ να προσκυνήσω
τα βήματα Εκείνου…
Ντύνομαι λίθος φιλοσοφική
Υδράργυρος στριφνός
Και σίδηρος ανυπότακτος
Ο εργατικός Ελβέτιος
με ρίχνει στα καζάνια του
Να μεταστοιχειωθώ
Σε ατόφιο χρυσάφι
Και με το κόστος της μυστικής γνώσης
Απαλλοτριώνομαι…
Ντύνομαι λέξη και αριθμός
Ο Χρόνος με απαξιώνει
Δεν είναι φίλος
Ούτε εχθρός
Αρνούμαι την όψη του Απρόσωπου
Την φλόγα του βλάσφημου Ιερού
Αλλά χρωστάω ακόμη ένα θάνατο να δώσω
Και περπατώ στα μονοπάτια μου
Πάντα σε αγωνία
Πάντα μυστικός…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου