Εδώ θα μείνω
ως το τέλος
ώσπου να σιγήσει τούτος ο παλμός
ώσπου το σκοτάδι να προσκυνήσει το φως
και μη φοβάσαι…
Έτσι όπως μοιραστήκαμε
για αιωνιότητες
το πεπερασμένο
έτσι θα υποδεχθούμε σε μια στιγμή
το άπειρο
εσύ τα μάτια
εγώ το βλέμμαεσύ το στόμα
εγώ το χαμόγελοεσύ τα χέρια
εγώ το άγγιγμαεδώ ήμουν πάντα
κι εδώ θα μείνω
και δεν θα μιλήσουμε
λέξη δεν πρόκειται άλλη να πούμε
ποιος έχει ανάγκη το φθαρτό
όταν έχει κοινωνήσει το αιώνιο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου