Αυτό που αγαπά να κρύβεται... το αφανές, το άδηλο, το κρυπτικό, το εσωτερικό... αυτό με ερέθιζε πάντα, αυτό με προκαλούσε, με ιντριγκάριζε.. Η ανάγκη για κάτι το ιδιαίτερο, το ξεχωριστό πάντα θα υπάρχει. Πέρα και μακριά από την άθλια 'καθημερινότητα' που μάθαμε να αποκαλούμε... ζωή και δεν είναι ούτε καν επιβίωση.
Τούτη η σελίδα είναι η προσωπική μου κατάθεση μετά από πολλά χρόνια στην εσωτερική αναζήτηση και αποτελεί τρόπον τινα έν ενεργό 'υποσύνολο' του Νημερτούς.
Θέλω τη συμμετοχή όσων αγαπούν όσα αγαπώ κι εγώ... αλλά και όσων απλά δεν σταμάτησαν να λαξεύουν το αγάλμά τους....
4 σχόλια:
Δεν πρόλαβα να Σε διαβάσω όσο θα 'θελα.
Και μπορεί να μου λείπει το θάρρος,
έχω όμως τη γενναιοδωρία να ρωτήσω:
"Περνάω μέσα σου τώρα, θα με υποδεχθείς;"
σε υποδέχομαι με μεγάλη χαρά γκούφημαγκούφη και αισθάνομαι ότι το ιστολόγιο αυτο απέκτησε ένα -ακόμη- λόγο ύπαρξης...
και μένω ενεός με την προσοχή με την οποία διάβασες κάποια κείμενα... ναι, το ομολογώ, ενεός...
Ανεκτίμητη η τιμή που μου κάνεις.
Θα βάλω τα δυνατά μου να μην την πληγώσω...
Δημοσίευση σχολίου