ΜΑΥΡΟ ΡΟΔΟ

«Είχ'ένα ανεξήγητο σύμπλεγμα από αισθήματα:

αγαπούσε πολύ και μισούσε πολύ,

ερευνούσε πολύ, εδίσταζε πολύ...

Η σιωπή του έδινε αφορμή στις φλυαρίες των άλλων...

Ποιος να'τανε ο άγνωστος αυτός;...

Μισούσε τάχα τους ανθρώπους; Κι όμως μερικοί λέγανε

ότι με εύθυμη παρέα γινότανε εύθυμος

Αλλά ομολογούσαν ότι κοιτάζοντας από κοντά

το γέλιο του, έβλεπες συχνά πως

ήταν ένας σαρκασμός...

Ποτέ δε φάνηκε χαμόγελου λάμψη στα μάτια του

Ήταν γλυκιά, ωστόσο η ματιά του...

Θα'λεγε κανείς πως μια αιώνια θλίψη γεννούσε

στη ψυχή αυτή το μίσος, ακριβώς επειδή

είχε πολύ αγαπήσει.

Έτρεφε για όλα άγρια καταφρόνια

Σα να'ταν -χτυπημένος απ'τη πιο μεγάλη συμφορά-

ξένος στον κόσμο αυτό των ζωντανών ανθρώπων,

πνεύμα περιπλανώμενο, που το'χε κάποιο άλλο εκθρονίσει...»

George Gordon Noel

Lord Byron

("Lara")